💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۵۹ مقابلم مے ایستد و میگوید:دیگہ اما و اگر ندارہ،وایسا منم لباسامو بپوشم تا بیام قشنگ بسازمت! با حرص نگاهش میڪنم و آرام با دست روے پیشانے ام میزنم،زمزمہ میڪنم:خدایا بهم صبر بدہ! همتا بلند بلند میخندد،چند دقیقہ بعد یڪتا بہ سمتم مے آید و میگوید:موهاتو اتو بڪشم صاف بمونہ یا فر ڪنم؟ با حالت گریہ میگویم:تو رو خدا بیخیال من شو! پشت میز آرایش مے نشاندم و میگوید:پس شما خوشگلے و دلبرے ام بلدے براے ما رو نمیڪنے! همتا همانطور ڪہ داخل ڪمد دنبال لباس میگردد میگوید:اگہ بہ هادے نگفتم! یڪتا اتو مو را روشن‌ میڪند:هادے از این ماست ترہ! چپ چپ نگاهش میڪنم:خیلے ممنون! زبانش را دراز میڪند:خواهش میڪنم. یڪتا مشغول اتو ڪشیدن موهایم میشود و من مدام غر مے زنم! چند دقیقہ بعد ڪارش تمام‌ میشود:بفرمایید عروس خانم! خودم را در آینہ نگاہ میڪنم،موهایم را روے شانہ هایم پخش و سادہ اتو ڪردہ. همتا میگوید:فڪر ڪنم آرایش ملایم بهش بیاد. جیغ میڪشم:همتا! میخندد:جانم! میخواهم از روے صندلے بلند شوم ڪہ یڪتا نمیگذارد،چشم غرہ اے نثار هر دویشان میڪنم و میگویم:دیگہ بذارید اینو خودم زینبم بدم! همتا صدایش را ڪلفت میڪند و رو بہ یڪتا میگوید:سرباز! آزادش ڪن. براے هر دویشان خط و نشان میڪشم و از روے صندلے بلند میشوم،ڪیف لوازم آرایشے را برمیدارم و روے تخت همتا مے نشینم. با دقت داخلش را میگردم،ڪرم و برق لب را بیرون میڪشم. همتا مقابل آینہ نشستہ و یڪتا موهایش را درست میڪند،ڪنار یڪتا مے ایستم و با وسواس مشغول ڪرم زدن بہ صورتم میشوم. رنگ پوستم را چند درجہ روشن تر میڪند و باعث خودنمایے چشمان تیرہ ام میشود! ڪمے از برق لب روے لبانم میڪشم و لبانم را آرام روے هم. نگاهم را از آینہ میگیرم و بہ همتا و یڪتا ڪہ بہ صورتم خیرہ شدہ اند زل میزنم،لبخند خجولے لبانم‌ را از هم باز میڪند:خیلے بد شدم؟! یڪتا با ذوق میگوید:با یہ آرایش سادہ چقدر تغییر میڪنے آیہ! لبم را بہ دندان میگیرم:بہ حدِ زشتیم پے بردم! یڪتا چپ چپ نگاهم میڪند و با آرنج بہ بازویم میڪوبد:دیونہ ازت تعریف ڪردم! یعنے خوش آرایشے! لبخند پر رنگے میزنم و چیزے نمیگویم،چند لحظہ بعد در اتاق باز میشود و هادے در چهارچوب در ظاهر! هادے دهان باز میڪند:همتا مامان.... با دیدن من دهانش نیمہ باز مے ماند و خشڪش میزند. سریع پشت یڪتا پناہ میگیرم و جیغ خفیفے میڪشم،چشمانم را مے بندم و بلند میگویم:یڪتا بهش بگو برہ بیرون! صداے محڪم بستہ شدن در بلند میشود،چشمانم را باز میڪنم و میگویم:رفت؟! یڪتا میخواهد لب باز ڪند ڪہ صداے آخ بلندے از راهرو مے آید! همتا میگوید:فڪر ڪنم هادے با در و دیوار تصادف ڪرد! متعجب نگاهم میڪند و ادامہ میدهد:چرا انقدر قرمز شدے؟! انگشتانم را روے گونہ هایم میگذارم و چندبار نفس عمیق میڪشم. تمام جانم گُر گرفتہ از نگاهش! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ _آیہ! بیا دیگہ! صداے همتاست ڪہ مے خواندم،بعد از ورود هادے بہ اتاق دیگر از جایم تڪان نخوردم! آمدہ بود ڪہ بگوید مادرش آمدہ،همتا و یڪتا آمادہ شدند و با اصرار فرزانہ را هم آمادہ ڪردند. چند دقیقہ پیش مهدے هم بہ خانہ آمد و حسابے غافلگیر شد،تنها من در این اتاق ڪز ڪردہ ام. لبم را بہ دندان میگیرم و خودم را براے بار هزارم در آینہ نگاہ میڪنم. همان پیراهن گلبهے اندامم را در بر گرفتہ بہ علاوہ ے جوراب شلوارے مشڪے و ڪفش هاے پاشنہ بلند! آرایش ملایمے روے صورتم جا خوش ڪردہ و موهاے لَختم روے شانہ هایم طنازے میڪنند. این دلبرے هاے دخترانہ براے ڪیست؟! دوبارہ همتا مے خواندم:آیہ! سریع میگویم:دارم میام. دستم را بہ سمت دستگیرہ ے در میبرم،بہ وضوح مے لرزد! بسم اللہ الرحمن الرحیمے میگویم و از اتاق خارج میشوم. بہ زور قدم برمیدارم،بہ پلہ ها ڪہ میرسم پشیمان میشوم؛میخواهم برگردم ڪہ فرزانہ و مهدے نگاهم میڪنند. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆 #لیلی_سلطانی http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷