میون خیمه ولوله به پا کرد همین که اکبر با پدر وداع کرد۲ طلوع کندنو/.....ر محمدی کمان کند اب/.....روی احمدی چنان خرامان رود به میدان چشم بد به دور تابا ند ز چهره نور می پاشد از او غرور بگو به مجنون آید و ببیند که روی محمل لیلی اش نشیند جمال یو/سف گشته ناپدید همینکه او را با اشاره دید شده پریشان جناح عدوان از نگاه او باشد چشم او سپاه چون تابد ز چهره ماه پدر چگونه بر سرش رسیده کسی چنین بابایی ندیده همین که او را دیده و خمید یکی یکی گلبرگش به دیده چید به قلب یعقوب گرفته آشوب وامحمدا در گوش جهان ندا عَلی الدنیا بعدک العفا زینت کریمی نیا http://eitaa.com/sheydayezeynab