🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹 🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹 🍃🌹 🌹 #رمان_نقاب_ابلیس (رمان بهشت جهنمی) قسمت هفتاد و ششم -آره. غبار نگرانی لبخندش را محو میکند . برای اینکه آرام تر شود، میگویم: - شما فقط شبهاتش رو بشناسید، توی جلسات خودمون جوابش رو بدید یا بگید حاج آقا جواب بده. اینطوری مردمی که این شبهات رو نشنیدن هم واکسی نه میشن. گله مندانه میگوید : -مشکل اینه که جذبمون از جوون ترها پایینه. اکثرا خانمای بزرگن. -خب خانمایی که سنشون بالاتره، مادر هستن و خیلی تاثیرگذارن. برای همین اینم دست کم نگیر. بعد هم بگو هرکسی از جوونا و نوجوونا که بتونه دونفر رو جذب کنه، جایزه داره. همانطور که نگاهش به زمین است و مشغول جمع کردن پرونده ها، میگوید : -اومده بودم بگم پدرت گفتن جور شده خونوادگی بریم کربلا. قلبم از ضربان می ایستد . ناخودآگاه چشمانم میجوشد، اما نمیگذارم ببارند. صدایم از پشت بغض نفس گیرم به سختی شنیده میشود: -راست میگی؟ پیاده؟ چشمان او هم میدرخشد؛ اما او هم نمیبارد: -آره... راست میگم... پیاده... پیاده را که میگوید، یک خط نازک روی صورتش کشیده میشود. از چشمش تا پایین. حس میکنم قلبم دارد میسوزد. به زمین خیره میشوم و یک کلمه از آن همه حرف را به زبان نمی آورم؛ خودش میفهمد : - آره میدونم، التن نمیـشه... جملهاش تمام نشده، باران میگیرد. حتما قلب او هم میسوزد. هیچ حرفی لازم نیست برای فهمیدن اینکه اگر ما برویم، سنگر خالی چه میشود؟ الهام خیلی تلاش کرد جلوی من خودش را نگه دارد و اشک هایش را سر به راه کند، اما نتوانست. من هم قبول ندارم که مرد گریه نمیکند . مرد اگر گریه نکند، قلب ندارد. مرد، بی قلب هم مرد نیست. برای اثبات مردانگی ام هم که شده، مثل بچه ها میزنم زیر گریه. هردو، مثل بچه ها شده ایم. مثل بچه هایی که زمین خورده اند و بابا میخواهند که بلندشان کنند. مثل بچه هایی که کتک خورده اند، بابا میخواهیم! حسن و مریم هم دل شان نیامد این وضع را رها کنند. اگر قرار به یاری اباعبدالله باشد، اینجا صدای هل من ناصر را بهتر میشنویم. خودمان با خنده و اشک پدر و مادرها را بدرقه میکنیم و اشک پشت سرشان میریزیم. نگاهمان پر از التماس دعاست؛ آنقدر هوایی شده ایم که دل مان زودتر از آن ها به کربلا میرسد . ادامه دارد ...🌱 #کپی_بدون_ذکر_نام_نویسنده_پیگرد_دارد #به_قلم_توانمند_فاطمه_شکیبا 🌹 🍃🌹 🌹🍃🌹 🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹 🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹