ارزش‌مون به طول و عرض میزه چقدر میز و صندلی عزیزه تموم فکر و ذکرمون همینه که هیشکی پشت میزمون نشینه اونا که مرد و زن دعاگوشون بود میز ریاست سر زانوشون بود بیا بشین که میز اگه وفا داشت وفا به صاحبای قبلِ ما داشت قدیم که نرخ‌ها به طالبش بود ارزش صندلی به صاحبش بود روی لبت خوبه تبسم باشه دفتر کارت دل مردم باشه مردا بدون میز هم عزیزن رفوزه ‌ها همیشه پشت میزن فتنه و دعوا سر نونه مشدی دوره آخرالزمونه مشدی جسارتاً شعرم اگه غمین بود به قول خواجه «خاطرم حزین» بود دعا کنین که حال‌مون خوب بشه تا شعرمون یه ریزه مرغوب بشه ابیات بالا از شعر «با معرفت‌ها» انتخاب شده؛ شاعر: مرحوم ابوالفضل زررویی نصرآبادی هدیه به روح ایشان سه صلوات بفرستید 🆔 @hadisgraph