آسمان و وجدان! «دو‌ چیز، مرا به شگفتی وا می‌دارد: یکی آسمانی که بالای سر ماست و دیگری وجدانی که در قلب و درون ماست!» عبارت بالا یکی از کلمات «امانوئل کانت» فیلسوف آلمانی قرن هجده میلادی است. کلام قابل تاملی است. جالب این است که این مطلب را ما در قرآن مجید هم داریم! «هر آینه به آنها نشانه‌های وجود خدا را در آفاق و آسمانها و در وجودشان به آنها نشان می‌دهیم!» سوره مبارکه فصلت آیه ۵۳ در این آیه شریفه، خداوند متعال، تمام کهکشانها و سیارات و ستاره هایش با وجود این وسعت بی‌پایان را در یک کفه قرار می‌دهد و وجود انسان و قلب و روح انسانی را در کفه‌ای در مقابل او قرار می‌دهد! این نشان دهنده این است که: خداوند کرامتی به انسانها داده است که به مخلوقات دیگرش نداده؛ لذا صرف انسان بودن، افتخاری بس بزرگ است. خداوند با وجود این همه مخلوقات، فقط در وقت آفریدن انسان، خود را تحسین کرده است! هنر در این است که همچنان که انسان به دنیا آمده‌ایم، انسان هم بمیریم؛ چون به تصریح قرآن کریم بعضی حیوانی زندگی می‌کنند و حیوانی می‌میرند! @hakeemaneh