حکمتی از حکیم! دنیا فریب می‌دهد! زیان می‌رساند و تند می‌گذرد! از این رو خدا دنیا را به عنوان پاداش دوستان خود نپسندید و آن را کیفر دشمنانش قرار نداد! همانا مردم دنیا چونان کاروانی هستند که هنوز بار نینداخته، کاروان سالار، بانک کوچیدن سر دهد تا بار ببندند و به راهشان ادامه دهند! (نهج‌البلاغه: حکمت‌۴۱۵). باید به دنیا، عمیق نگریست و با تدبیر از آن بهره گرفت! کلام بالا کلام حکیم فرزانه‌ای است که از فرط فقر و نداری به این سخنان پناه نیاورده؛ بلکه کلام کسی است که زمانی حاکم مقدار زیادی از خاور میانه امروزی و شاخ آفریقا بود! یک استان حکومت او کل ایران فعلی بود! با داشتن این دنیای رؤیایی و باور نکردنی، حکومت بر مردم در نزدش از یک لنگه کفش کهنه یا آب بینی بز یا تکه استخوان خوکی در دست یک جزامی بی‌ارزشتر بود؛ مگر اینکه حقی را به صاحبش برساند! او خوب دید و درست انتخاب کرد! کاش درس می‌گرفتیم! @hakeemaneh