🔆 آیا شرع مقدس می تواند از عمل به قطع نهی کند و بگوید: «لا تعمل بقطعک بالخمر»؟ 🔰 همه می گویند که شارع نمی تواند چنین نهیی داشته باشد زیرا وقتی کسی یقین پیدا کرده است که مایع مزبور خمر است یقین دارد که شرب آن حرام است و اگر شارع او را از عمل به قطع نهی کند این یا موجب تناقض در لسان شارع است و یا تناقض در ذهن قاطع. اگر قطع او مطابق واقع باشد تناقض در واقع لازم می آید زیرا هم شارع خمر را حرام می داند و هم الآن جواز شرب می دهد. اما اگر قطع او مطابق واقع نباشد و مایع مزبور آب باشد، نهی شارع موجب تناقض در ذهن فرد می شود زیرا او به شارع بدبین می شود و تصور می کند که شارع متناقض صحبت کرده است. 🔹تمام این مطالب در جایی که قطع، طریقی باشد صحیح می باشد. قطع طریقی قطعی است که قطع در آن مدخلیتی در حکم ندارد و فقط جنبه ی واقع گرایی دارد. اما اگر قطع، موضوعی باشد دست شارع باز است و می تواند بگوید که فقط قطعی را حجت می داند که از کتاب و سنت باشد ولی اگر از راه رمل و جفر و امثال آن به دست آمده باشد نباید مطابق آن عمل کرد. شارع در قطع موضوعی می تواند در موضوع اطاعت یا استنباط، قطع خاصی را در نظر بگیرد. یا مثلا شارع مقدس بگوید که قطعی را حجت می داند که از قیاس و استحسان به دست نیامده باشد. بنا بر این اگر کسی مانند ابو حنیفه از قیاس یقین پیدا کند که این حکم مانند حکم مقیس علیه است او نباید به قطع خود عمل کند. ➖ درس خارج اصول فقه آیت الله سبحانی مدظله العالی - ۱۵ شهریور ۹۶ •┈••✾••┈• کانال اصول شهید صدر : @halgheysaniye