هوالشّاهد . #روضه . آتش گرفت دامن در را چقدر زود مادر که سوخت، داغ پسر را چقدر زود...! همدست بود با در و دیوار، روزگار از بس که درد داشت، کمر را چقدر زود... با خانه گفت - میخ- خبر را چقدر دیر امّا خماند قدّ پدر را چقدر زود! از کودکی چقدر دل کوچکم شکست! من ارغوانی ام که تبر را چقدر زود... چشمم اگر، پیاله ی غم بودم و به من دنیا چشاند خون جگر را چقدر زود من اشکی حسن شدم، امّا حسین خواند با چشم هاش روضه ی سر را چقدر زود بیچاره من که همسفرم داشت می تکاند از دامنش غبار سفر را چقدر زود «گفتم ببینمش، مگرم دردِ...» وای من! ۱ دیدم که بست راه نظر را چقدر زود می خواستم بخوانمش و شام ختم کرد بر نیزه ها دعای سحر را چقدر زود اکبر، علی، علی، علی، اصغر... بعينه دید یک مرد داغ چند نفر را چقدر زود نوری کبود از فدک آمد به کربلا هرمش گرفت تاب قمر را چقدر زود تیغ شبی بلند به نای شفق نشست کوتاه کرد قصّه ی سر را چقدر زود... . #حسن_خسروی_وقار . آغاز: شب شهادت بی بی زهرا (سلام الله علیها)، دی ۱۴۰۰ پایان: روز شهادت بی بی زهرا (سلام الله علیها)، دی ۱۴۰۱ . ۱) گفتم ببینمش، مگرم درد اشتیاق ساکن شود، بدیدم و مشتاق تر شدم #سعدی . @hasankhosravivaghar