حالا یک نفر حوصله‌اش نمی‌شود، ده نفر هم بهش می‌گویند. هی پشت گوش می‌اندازد، معطل می‌کند: باشد حالا برای بعد. یکی دیگر هم نه، زیرک است، سختی دوتا نخوردن و کمی به تن رنج دادن را می‌کشد، ببیند تهش‌ چه می‌شود بالاخره. به خودشان که می‌آیند، در بهترین حالت اولی یک بار ترمزش بریده، دوتا لاستیکش پنجر شده، کاپوتش هم خرد است و موتورش هم به پت پت افتاده¹. دومی اما چه؟ سه برابر اولی حرکت کرده، خودش سالم، ماشینش سلامت، راضی، خشنود از راهی که با کمی تغییر این چنین رضایت‌بخش طی شده. و نتیجه را می‌بیند و به خود می‌بالد و حسرت می‌خورد، که چرا از این جاده‌ی پر از یاقوت، بیشتر کیسه را پر نکرده.. 1. این‌ها نماد سختی راهی‌ست که با برنامه‌ی حقیقی و متناسب با سیر انسانیت _یعنی همان مسیر الهی، طی نمی‌شود. #رجب