؟ من از ۵ - ۶ سالگی چادر سر میکردم چون در محیطی بزرگ شدم که تمام خانما اطرافم چادری بودن اولین باریم که سرم کردم بهم میگفتن یه روزی خسته میشی میزاریش کنار. ولی به طور دائم نبود تا به سن نه سالگی رسیدم ارتباط محرم و نامحرم را رعایت کردم همیشه بیرون میرفتم چادر به سر داشتم حتی اونقد ذوق چادر سر کردن رو داشتم که دو هفته با چادر تو مدرسه بودم .مواقع کمی پیش می اومد که بدون چادر باشم تا ۱۲ سالگی فقط مدرسه میرفتم بدون چادر می رفتم وقتی وارد دبیرستان شدم با اینکه یه دختر چادری بودم وقتی مدیرمون بهم گفت اولویت من اول حجاب دانش اموز بعد درس و من این رو با اشتیاق پذیرفتم؛ چون خودمم دوستم داشتم با چادر برم مدرسه بعضی دانش اموزان از این بابت ناراحت بودن تعداد خیلی کمی و من و دوستام سعی داشتیم چادر سر کنن چون اسم مدرسه ام مدرسه حجاب بود البته چون یکی دوتاشون دوست نزدیک بودن یه بار به اجبار مون چادر سر کردن که همون یه بارم براشون تجربه شد اگه بخوان با ما تا مسیر خونه همراه باشن بایدچادر سر به باشن.از هفتم به بعد فقط در جمع خانوادگی چادر سر نمیکردم و خیلی نگران این بودم که روزی پام بلرزه وچادر از سرم برداشته تا اینکه پارسال با برادر شهید بابک نوری اشنا شدم (که اونم اگه بگم طولانی میشه) به قول دوستام معنویاتم زیاد شد یه جورایی متحول شدم که این تحولم حتی به چشم اومد معنی حجاب و چادر فهمیدم و درک کردم و فهمیدم برا حتی یه نخ از این چادر چه کسانی فدا شدن والان تا درجمع خانوادگی و حتی در حد در خونه برا کسی بخوام باز کنم چادر به سر دارم خیلی خوشحالم از این بابت که از همان کودکی یادگار حضرت زهرا رو با عشق انتخاب کردم نه اجبار کسی و از این بابت شرمنده حضرت مادر و سرخی خون شهدا که به خاطر ما ریخته شده نیستم. ۱۷ ساله از اراک ــــــــــــــــــــ ارسال خاطرات: @f_v_7951 🌸 @Hejabuni | دانشگاه‌حجاب 🌸