🔥 مستند داستانی دوربرگردان تجریش 💐 قسمت 137 👇 پاسخ طلبه: ببینید خانم.. تو زندگی دو چیز مسئله هست. یکی چیزی که دوست دارم، یکی چیزی که درسته. درباره موضوعات مهم، حتما باید درست باشه. دوست داریم یا نداریم اونجا دیگه مهم نیست. ما توی دنیای واقعیات زندگی میکنیم. من هزاران چیز رو دوست دارم ولی نمیتونم دنبالشون برم. و هزاران چیز رو دوست نداشتم که مجبور شدم دنبالشون برم. چرا؟ چون ملاک زندگی واقعیته. چون اگه با واقعیت بجنگیم، ما رو له میکنه، ما رو از پا در میاره دوست داشتن به تنهایی کافی نیست. شما برید روی یک پشت بوم 20 متری. کافیه واقعیت رو نادیده بگیرید. از اینورش راه بیفتید و بخواید 21 متر راه برید. میفتید پائین. تموم. هیچکسی هم به کمکتون نمیاد. این ها واقعیتن. میگید دلم میخواد آزاد باشم دوست دارم اینطور بیرون بیام. دوست دارم فلان و بیسار باشم ولو به غلط اصلا هم واقعیات برام مهم نیست و اینا. سوالم اینه: این مبنا رو واسه دیگران هم میپذیرید؟ کسی در تقابل با شما همین مدلی حرف بزنه قول میدید بعدا شاکی نشید؟ تصور کنید از اینجا که بیرون رفتید یه آدم چاقو به دست جلوتون سبز بشه یه روانی آدم کش که قصد جون شما رو کرده. البته به ظاهر منطقی هم هست و واسه کارش استدلال داره. حرف حسابش اینه: من از قرمه قرمه کردن آدم ها لذت میبرم. دوست دارم تک تک سلولای آدما رو با چاقوم نوازش کنم. دوست دارم طعم زیبای خون رو به چاقوم بچشونم. میخوام گلبول های قرمز خون رو از نزدیک بهش نشون بدم. چی؟ دیگران لطمه میبینن؟ خب. چه کار کنم؟ اصلا به من چه که دیگران آسیب میبنن! من از خواسته هام بگذرم واسه بقیه؟ مگه من باید واسه دیگران زندگی کنم؟ مگه من چه قدر قراره زنده باشم؟! من دوست دارم آزاد باشم. لطفا با استدلال من رو محدود نکنید. باید و نبایدهای من واقعیات نیست. خواسته های دلم مهمترین چیزی هست که میخوامش. پس گیر ندید که چه کار کنم چ کار نکنم. اصلا من میخوام زندگی کنم ولو به غلط! نه به واقعیات اجباری! خب خانم. عکس العملتون چیه؟ الان اینکه با این منطق شما صدمه میبینید یه واقعیته. اما چه کنیم که واقعیات عالم واسه این آدم ارزشی نداره. چون مهمترین کسش توی این دنیا فقط خودش و خواسته هاشه. هنوز هم این منطق رو در تقابل با دیگران میپذیرید؟ یا سیاست یک بام و دو هوا رو انتخاب میکنید. آزادی خوبه فقط برای خودم نه بقیه! ببینید خواهرم.. هیچ کسی با آزادی مشکلی نداره. آزادی خوبه اما تا جایی که به دیگران صدمه نرسونه. اون آدم چاقو کش حق نداره واسه خاطر دل خودش هر کاری خواست انجام بده. درسته میخواد آزاد باشه. درسته دوست داره اینطور رفتار کنه. ولی دوست داشتن دلیلی بر حق داشتن نیست. اگر یکی دوست داشته باشه: به شما زور بگه به شما ظلم کنه شما رو کتک بزنه گوشی شما رو از شما بگیره زباله های خونش رو دم خونه شما بذاره یا خیلی دوست داشتن های دیگه. آیا میشه بگیم چون دوست داره پس حق هم داره؟ یکی دلش بخواد به حریم شخصی کسی وارد بشه آیا این اجازه رو داره؟ ما باید با منطقی حرف بزنیم که اگه برای خودمون اتفاق افتاد شاکی نشیم. بدپوشی آسیب داره. چه بخوایم چه نخوایم. و با دوست داشتن یا نداشتنمون این واقعیات از بین نمیره. ✍️ مجتبی مختاری 🆔 نظرات رمان 👈 @mokhtari355 ═ೋ❅📚❅ೋ═ eitaa.com/joinchat/1938161666Cd17b99a872