مجمع عالی حکمت اسلامی
🔻 قال الامام علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام): كانَ أَبِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِذَا دَخَلَ شَهْرُ اَلْمُحَرَّمِ لاَ يُرَى ضَاحِكاً وَ كَانَتِ اَلْكِئَابَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّى يَمْضِيَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَيَّامٍ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْعَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ اَلْيَوْمُ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ وَ يَقُولُ هُوَ اَلْيَوْمُ اَلَّذِي قُتِلَ فِيهِ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ . 🔸امام رضا علیه‌السلام فرمود پدرم را شيوه بود كه چون محرم مي شد خندان دیده نمی شد و اندوه بر او غالب بود تا روز دهم. روز دهم روز مصيبت و حزن و گريه‌اش بود و ميفرمود در اين روز حسين كشته شد. 📚 الأمالی (للصدوق) ج ۱، ص ۱۲۸ 🆔@hekmateislami
541 مشاهده