👆👆👆👆 چهارم- زمان در منازعه آینده یک فاکتور کلیدی است. اروپا هیچ علامتی از اینکه قصد عمل جدی به تعهداتش داشته باشد، از خود نشان نداده است. درخواست مهلت 120 روزه از ایران یک تاکتیک نخ نما برای وادار کردن ایران به عدول از ضرب الاجلی است که داده، ضمن اینکه کاری که 120 روز دیگر قابل انجام باشد، همین حالا هم قابل انجام است. از این مهم تر اینکه، هم اروپا و هم امریکا در حال کارسازی برای تقلیل تعهدات خود به پدیده موهومی به نام INSTEX هستند. اظهارنظر اخیر پمپئو درباره INSTEX که نخستین اظهارنظر ظاهرا مثبت یک مقام دولت ترامپ درباره این مکانیسم در نوع خود است، این ظن قوی را ایجاد می کند که پروژه مشترکی میان امریکا و اروپا برای راضی کردن ایران به INSTEX به عنوان «امتیاز کافی» برای ماندن در برجام طراحی شده است. این دامی است که باید از آن به شدت مراقبت کرد. اگر بنا باشد برجام آینده ای داشته باشد، حداقل دو اتفاق باید رخ بدهد: 1-اروپا به همه تعهدات برجامی خود به طور کامل عمل کند و 2-امریکا فشارها و تحریم های خود را به عقب بازگرداند. به طور خاص، اروپا نمی تواند انتظار داشته باشد تامین مالی هرگونه مکانیسم مالی از جمله INSTEX بر عهده جایی غیر از خود کشورهای اروپایی باشد. این بی معناست که ایران به زحمت به دیگر کشورها نفت بفروشد و پول آن را به حساب های INSTEX بریزد تا اروپایی ها بر نحوه هزینه کرد آن نظارت کنند! پنجم- تجربه همین چند هفته گذشته نشان می دهد نه دشمن آن اندازه قوی است که می نمایاند و نه مقاومت آن مقدار پرهزینه است که تا امروز کسانی تصور کرده و تصورات خود را به مردم هم تحمیل می کردند. ایران بازی با گوشه کوچکی از ابزارهای قدرت خود را آغاز کرده است. نخستین شرط برای گرفتن نتیجه هم ثبات قدم و مراقبت از محاسبات مقاومتی کشور در مقابل خدعه هایی است که غربی ها با هدف سست کردن ایران در مسیر درستی که می رود، طراحی کرده اند. #مهدی_محمدی 🇮🇷حزب الله سایبری @hizbollahsyberi