اشعار آیینی حسینیه
۱۴- یکی از کارها این است که انسان بتواند واقعاً
#مضامین
این
#متون_فاخرِ_برجسته_ی_دینی
(مثل
#دعای_ابوحمزه
) را در شعر بیاورد؛ این یک
#رشته
است، یک
#شعبه_ی_کار
است؛ چون خود این دعاها علاوه بر مضامین عالیای که دارد، الفاظ عالی هم دارد. این دعاهایی که وجود دارد، (مثل) همین
#دعای_عرفه
،
#دعای_ابوحمزه
،
#مناجات_شعبانیه
،
#دعاهای_صحیفه_ی_سجادیه
،
#مشحون
از
#مفاهیم_عالی
و
#معارف_عالی_اسلامی
است، آن هم انصافاً با بهترین الفاظ و با زیباترین الفاظ؛ اینها را خوب است که منعکس بکنید. ۱۵- کاری کنیم که
#شعرهای_آئینی
یک مجموعهای از
#معارف__ائمه
(علیهم السلام) باشد؛ یعنی وقتیکه این شعر را شما دادید به مدّاح و فرض کنید این را در جلسه خواند، این بهقدر چند
#منبر
خوب
#اثر
بگذارد. ۱۶-
#گریه_گرفتن
- البتّه یک
#امتیازی
است- لکن (
#هدف
) فقط این نیست. ما نگاه کنیم به شعرهایی که امثال
#کمیت
و
#دعبل
و مانند اینها دربارهی ائمّه (علیهمالسّلام) گفتند، ببینیم آنها چهجوری میگفتند، چه میگفتند، چه مضامینی را در آن
#قصاید_بلند
میگنجاندند؛ اگر انسان بخواهد شعر خوب بگوید باید اینجور شعری را بگوید. © کانال رسمی "حسینیه؛ پایگاه تخصصی مدح و مرثیه"؛
@hosenih