⚡ اخلاص، میراث شیخ عباس قمی به مناسبت ۱بهمن سالروز رحلت 🔹 شیخ عباس دلبستهٔ احادیث و روایات بود. او تمامی عمر خود را به تفحص در این وادی گذرانده بود. او در احادیثِ معصومین، شفابخشی می‌دید؛ نه تنها شفای باطنی که حتی شفای ظاهری را هم در همین احادیث جست‌وجو می‌کرد. فرزند ایشان نقل کرده است: «زمانی پدرم چشم‌درد سختی داشت که اطبای قم از علاجش عاجز شده بودند. پدر روزی به مادرم گفت کتاب شریف اصول کافی را نزد من بیاور! مادر کتاب را به دست پدر داد. پدر گفت: این کتاب منبع واقعیات الهیه و سراسر حکمت و هدایت و نور است و شفای هر درد… . نمی‌شود این کتاب بی‌اثر باشد. کتاب را یکی دو بار به چشم خود کشید، یکی دو ساعت بعد از آن، از درد چشم خلاص شد» 🔹 مواجهٔ او با روایات اگرچه از روی اخلاص و طینت پاک وی بود، اما شاید همین امر سبب شد که در پاره‌ای از روایات، سهم عقل را به جای نیاورد و روایاتی را نقل کند که بیشتر، سویه‌های اسطوره‌ای دارد. کتاب منتهی الأمال، یکی از آثار مرحوم شیخ عباس است که با بسیاری از احادیث غیر عقلانی آمیخته است. مواجههٔ شیخ عباس قمی با واقعهٔ عاشورا نیز انتقادات شهید مطهری و شیخ صالحی نجف آبادی را به همراه داشت. 🔹 شیخ عباس قمی در بیان مِهر و علاقهٔ خود به تحقیق و کتاب خوانی گفته بود: زمانی که در قم تحصیل می‌کردم، خیلی تنگ‌دست بودم. یک قِران و دو قران جمع می‌کردم تا اینکه مثلا سه تومان می‌شد، آن را برداشته از قم تا تهران پیاده می‌رفتم و با آن کتاب خریده، به قم برمی‌گشتم و به تحصیل ادامه می‌دادم. 🔹 شیخ عباس قمی را باید عالمی حدیث‌گرا نامید. از همین روست که او را محدث قمی نیز نام نهاده‌اند. احادیثی که او نقل کرده است، اگر چه بعضاً سویه‌های عقلانی کمتری دارد، اما گویی از پشتوانه‌ای نصیب می‌برد که در خانه‌های اغلب شیعیان و در دل آنها نفوذ می‌کند؛ پشتوانه‌ای از اخلاص، که شیخِ قم آن را به ارث گذاشته است. 🔸 متن کامل یادداشت: http://mobahesat.ir/2149 #نویسندگان_حوزوی @howzavian