🔴 دغدغه‌ی ولیّ و امتحان جمعی در پسِ حادثه‌ها به قلم ✍️ احمد اولیایی 🔅 هر پدیده و اتفاق اجتماعیِ (نظامی، سیاسی، اقتصادی و ...) غمبار و از جنس "مشکل" که در جامعه رخ می دهد دو ضلع خواهد داشت؛ از یک سو دغدغه ای است برای ولیّ جامعه و از سوی دیگر امتحانی برای تک تک آحاد مردم اما با ماهیتی جمعی. شهادت سردار بزرگ شهید سلیمانی و اکنون شهادت دانشمند عزیز شهید فخری زاده از جنس همین اتفاقات است. اتفاقاتی که احساسات جامعه را جریحه دار می کند و یک مطالبه عمومی با عناوینی چون انتقام سخت و انتقام فوری و ... شکل می دهد. اما در همین حین که من و شما در حال نشر تصاویر شهید، کوتاهی های برخی دولتمردان و اظهار احساسات خویش هستیم، ولیِّ جامعه اما دغدغه های بزرگتری دارد. اگر این پدیده ها برای من و شما یک اتفاق است برای او یک نمونه از هزاران پدیده و اتفاقات روزانه است که در جامعه ی تحت ولایتش اتفاق می افتد. بعلاوه اینکه او نیز به مانند فردی از افراد جامعه احساسات پرشوری دارد که همچو ما اکنون و زمان های اینچنینی جریحه دار است. 🔸 ولیِّ جامعه چون ولی ست بلای جمعی را نیز تحمل می کند و به بلای جامعه نسبت به آنچه شخص او را می آزارد، بیشتر توجه دارد. او اکنون یعنی در همان لحظه ای که ما فریاد «انتقام» یا «ختم سکوت و انفعال» سر می دهیم، در حال «تأمل» است چرا که «عقلانیت» عنصر اصلی تصمیمات ولیِّ جامعه است. زمانی که ما در حسرت لذت اصابت یک موشک به کاخ سفید یا حیفا بسر می بریم و انتظار فریاد الله اکبر پس از یک انتقام نظامی سخت را می کشیم، او اما باید به تک تک کودکان مرزنشین، فقرای جامعه، ساختارها و نهادهای اجتماعی، مشارکت ملی، اعتماد سیاسی، بقای نظام و ده ها و صدها دغدغه دیگر بیاندیشد. «عقلانیت»، «مصلحت»، «عزت»، «استقلال»، «امنیت»، «عدالت» و ... همه ارزش های جامعه اسلامی اند که ولیِّ جامعه گاهی در مرزهایی مشترک باید همه را یکجا حفظ کند. اینجاست که مفهوم «بلا» برای «من» و ولیّ متفاوت خواهد بود. 🔸 حال چه کنیم؟!!! بنظر می رسد باید ولیّ را دوگونه همراهی کرد؛ اول این است که ولیّ جامعه را در این تصمیماتِ پس از پدیده های ناگوار درک کنیم، تصمیماتی که ممکن است برای حفظ مرزهای عقلانیت و دیگر ارزش ها کمی طول بکشد و شاید طوری گرفته شود که ما نتوانیم هضم کنیم و دوم تغییر در مسیر خودمان. 🔸اگر قطرات خون این شهید به مثابه یک شتاب دهنده و تذکر، منِ اندیشمند، منِ دولتمرد، منِ محقق، منِ کارمند، منِ کارگر، منِ مسئول فلان نهاد و تمام «من» های جامعه را به سمت تلاش جهادی تر در نقطه ای که ایستاده ایم هدایت نکند، «ولیِ» در هر تصمیمی که بگیرد باز هم تنها خواهد بود. به بسیاری از دولتمردان که امور اجرایی را در دست دارند که امیدی نیست، اگر «ما» نیز از پسِ این اتفاقات و پدیده ها همان «ما»ی قبلی باشیم، باز هم «ولیّ» همراهی نخواهد شد و این بلا از هزار اتفاق ناگوار دیگر، ناگوارتر خواهد بود. #ترور #شهیدانه #انتقام_سخت #محسن_فخری_زاده #شهید_محسن_فخری_زاده #نویسندگان_حوزوی https://eitaa.com/joinchat/3834314754C58903f67c6