💐 مردمِ «مردِ میدان» انتخابات ریاست جمهوری هزار و چهارصد ایران در شرایط جنگی برگزار شد. جنگ رسانه‌ای، جنگ اقتصادی، جنگ روانی، جنگ بیماری و جنگ سیاست داخلی. جنگی که تپش قلب‌ها را در سینه‌ها زندانی کرده بود و در حدقه‌‌ی چشم‌ها ناامیدی مطلق می‌کاشت. همه چیز و همه کس به هم دست داده بودند که ضعیف‌ترین و سست‌ترین انتخاب رقم بخورد؛ ولی قدم و قلم یک ملت مقاوم و عزتمند همیشه قدرت و شوکت می‌آفریند. کتک خوردند، فحش شنیدند، اخم‌ دیدند؛ ولی خم به ابرو نیاوردند و پای آبرو و عزت و استقلال خود ایستادند. بحران فقط سیل و زلزله و طوفان نیست. بحران، ولوله و هیاهو و هجوم طوفانی هشتگ و توئیت و خبر و وسوسه‌های خناسان هم هست. بر این‌ها بیفزاییم زودباوری و سطحی‌نگری برخی و بالاتر از آن دلسردی بسیاری را. همان بلایی که یک دولت فشل اما رند به بهانه‌ی لباس نامرئی برجام سر ملک و ملت آورده بود. ایرانیان در شکننده‌ترین شرایط اقتدار سیاسی و دیپلماتیک، لقب غرورآفرین "مردم میدان" را برگزیدند. آنان در ناباورانه‌ترین رخداد بار دیگر نشان دادند نهضت خمینی کبیر، فرتوت و پیر نمی‌شود و "رعنایی و برنایی" ویژگی همیشگی آن است. درخت انقلاب اسلامی همان شجره‌ی طیبه‌ای است که "اصلها ثابت و فرعها فی‌السماء". انقلاب یارانی دارد همیشه زنده و همواره آسمانی. دیدیم که حاج قاسم در همه‌ی آنات این انتخابات حضوری آشکار داشت. مدافعی همچون حسن عبدالله‌زاده کمی پیش از بیست و هشت خرداد آسمانی شد؛ اما قوت حضور او در روز سرنوشت ملت ایران، هر محاسبه‌‌ی زمینی را تغییر داد. آیا این حجت آشکار تحقق حسینیه‌ی جهانی نیست؟ مدعی خواست که بر شعور و شعار شاهدان حقیقت بتازد. دست غیب آمد و بر سینه‌ی نامحرم زد... و میدان هم‌چنان پر از مردم مرد است... . ✍️ سعید احمدی @HOWZAVIAN