هدایت شده از پیرو
📝 نقدی بر نوشتار حجت الاسلام سروش محلاتی درباره آیت الله امینی(ره) [صفحه 2 از 2] 🌐 peirov.ir/8598 متن کامل 🔻 نکته سوم: در تفاوت هشتم، نسبت ناروایی به آن عالم ربانی داده‌اید و آن اینکه “اول روحانی بود و بعد حکومتی” و سپس در ادامه گفته‌اید: ایشان شخصیت مستقل حوزوی خود را برای امور حکومتی قربانی نمی‌کرد. درباره نسبت ناروایی که به ایشان داده‌اید یک جمله کافیست و آن کلام شهید والامقام، مدرس کبیر است که فرمود:«سیاست ما عین دیانت ماست». اما درباره شخصیت مستقل حوزوی ایشان، خوب است بدانید که آن مرحوم از محدود کسانی بود که تصور صحیحی از استقلال حوزه در ذهن داشت، لکن حوزه را در خدمت نظام و نظام را در حمایت از حوزه می‌دید اما با این حال از منابع مالی نظام برای منافع شخصی و راه اندازی دفتر و مؤسسه استفاده ننمود؛ ولی عجیب اندر عجیب است که عده‌ای علی‌رغم تصور غلط از استقلال حوزه و عدم اعتقاد به نظام اسلامی، باز هم از هیچ فرصتی برای جذب منابع مالی دولتی و غیر دولتی، برای راه اندازی دفاتر، مدارس و مؤسسات دریغ نمی‌نمایند. 🔻 نکته چهارم: در صدر تفاوت هفتم از کلامتان، دفاع از اصول و مبانی نظام را یک حسن برای ایشان ذکر نموده، در حالیکه در ذیل آن، فتنه ۸۸ را صرفا یک واقعه معرفی نمودید. چطور سخن از دفاع از اصول و مبانی نظام می‌گویید، در حالیکه”فتنه ۸۸” را که برای ضربه به اصل نظام طراحی شده بود (که بر هیچ عاقلی پوشیده نیست) صرفا یک واقعه و خارج از اصول و مبانی دانسته اید؟ این تذهبون 🔻 نکته پنجم: در تفاوت سیزدهم، چه زیبا گفته‌اید: که ایشان در مقابل انحراف ساکت نبودند و اعتراض می‌کردند. بفرمایید شما که این روحیه ایشان را به عنوان یک الگوی رفتاری مطرح می کنید، چرا در مشکلات و بحران اقتصادی مردم، اعتراض نمی‌کنید بلکه با مسببان و عاملان آن همراهی می‌نمایید؟ ▫️ چه بسا کسانی در حکومت هضم نشده‌اند اما عجیب است که بر واقعیت‌های جامعه و تجمل گرایی هم کیشان و هم فکران خود در بین مسؤلین و دولتمردان چشمان خود را بسته‌اند. ▪️حرف آخر: جناب سروش محلاتی، حرف و گفتنی بسیار است بماند برای وقتی دیگر. چه زیبا فرمود آن روحانی حکومتی والامقام حضرت امام خمینی کبیر رحمت الله علیه در منشور روحانیتش: بگذاریم و بگذریم… حوزه علمیه قم 👤 مهدی علوی مهر بروجردی ✍️ خرداد ۱۳۹۹ #️⃣ 🌐 @Peirovir