عَنْ طَلْحَةَ الشَّامِيِ‏ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ فَلَمَّا نَسُوا ما ذُكِّرُوا بِهِ‏ قَالَ كَانُوا ثَلَاثَةَ أَصْنَافٍ صِنْفٌ ائْتَمَرُوا وَ أَمَرُوا فَنَجَوْا وَ صِنْفٌ ائْتَمَرُوا وَ لَمْ يَأْمُرُوا فَمُسِخُوا ذَرّاً وَ صِنْفٌ لَمْ يَأْتَمِرُوا وَ لَمْ يَأْمُرُوا فَهَلَكُوا. طلحه شامى از امام باقر (ع) نقل مى‏ كند كه درباره اين آيه «فلمّا نسوا ما ذكروا به،‏ و چون فراموش كردند آنچه را كه به آنان تذكر داده شده بود» (كه مربوط به داستان اصحاب سبت از يهودى‏ هاست) فرمود: آنها سه دسته بودند: 1. دسته‏ اى خودشان فرمان خدا را پذيرفتند و ديگران را هم امر به معروف كردند، آنها نجات يافتند. 2. دسته‏ اى خودشان، فرموده خدا را پذيرفتند ولى ديگران را امر به معروف نكردند، آنها به صورت مورچه مسخ شدند. 3. دسته ‏اى نه خودشان فرمان خدا را پذيرفتند و نه امر به معروف كردند، آنها هلاك شدند. ✍️ طبق آيات قرآنى آن دسته از آنها كه خدا را نافرمانى كردند؛ يعنى همان دسته سوم، به صورت ميمون مسخ گشتند و مطرود شدند و طبق اين روايت دسته دوم آنها هم به صورت مورچه مسخ شدند و در بعضى از نسخه ‏ها به جاى «ذرّ مورچه» كلمه «وزّ مرغابى» آمده است. 📚 الخصال ؛ ج‏1 ؛ ص100