قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‏: وُكِّلَ الرِّزْقُ بِالْحُمْقِ وَ وُكِّلَ الْحِرْمَانُ بِالْعَقْلِ وَ وُكِّلَ الْبَلَاءُ بِالْيَقِينِ وَ الصَّبْرِ. حضرت على عليه السّلام فرمود: رزق و روزى به حماقت و نابخردى سپرده شده، محروميت به عقل سپرده شده و بلاء به يقين و صبر سپرده شده(هر چه صبر و یقین بیشتر باشد بلا بیشتر است). دو معنا برای این حدیث به ذهن می‌رسد: ۱. عبرت عاقلان (بُعد تأدیبی) خداوند به افراد نادان رزق و روزی بیشتری می‌دهد تا افراد زرنگی که تصور می‌کنند تا زیرکی و تلاش بیشتر، ثروت بیشتری می‌توان جمع کرد، به این نکته تذکر پیدا کنند که: دست‌یافتن به دنیا، تنها با کار و تدبیر میسر نیست! اگر خداوند اراده کند، افراد نادانی که در مباحث اقتصادی و کسب‌وکار سررشتۀ چندانی ندارند گوی سبقت را از شما می‌برند! چنانچه از امام صادق(ع) نقل شده که فرمودند: إنّ اللّه َ تعالى وَسَّعَ أرزاقَ الحَمقى لِيَعتَبِرَ العُقَلاءُ و يَعلَمُوا أنّ الدنيا ليسَ يُنالُ ما فيها بِعَمَلٍ و لا حِيلَةٍ . امام صادق عليه السلام : خداى تعالى روزى احمقان را فراخ گردانيد تا خردمندان درس عبرت بگيرند و بدانند كه دنيا نه با تلاش و كوشش به دست مى آيد و نه با زرنگى و تدبير (بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏100، ص: 34). ۲. تلازم عقل و ایمان (بُعد معرفتی) عقل و ایمان متلازمان هستند و از طرفی با توجه به مفاسد ثروت، هرچه ایمان بالاتر رود، روزی انسان کمتر می‌شود! پس گویا عقل با محرومیت و نادانی با ثروت آمیخته شده است. كُلَّمَا ازْدَادَ الْعَبْدُ إِيمَاناً ازْدَادَ ضِيقاً فِي مَعِيشَتِهِ(الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 261) لذا وقتی شخصی ایمانش زیاد شد، محبتش به خدا زیاد شده و خداوند از روی لطف و کرم خود، زندگی را برای محبّین تنگ می‌کند تا به مفاسدِ زیاده‌داری مبتلا نشوند. 📚 مشكاة الأنوار في غرر الأخبار ؛ النص ؛ ص21. 🆔 @huoooo