عن عبد الله بن موسى بن جعفر ع‏ قال: سألته‏ عن الملكين يعلمان الذنب إذا أراد العبد أن يفعله أو بالحسنة قال فقال ع أ فريح الكنيف و الطيب عندك واحدة قال قلت لا قال ع العبد إذا هم بالحسنة خرج نفسه طيب الريح فقال صاحب اليمين لصاحب الشمال قف فإنه قد هم بالحسنة فإذا هو فعلها كان لسانه قلمه و ريقه‏ مداده فيثبتها له و إذا هم بالسيئة خرج نفسه منتن الريح فيقول صاحب الشمال لصاحب اليمين قف فإنه قد هم بالسيئة فإذا هو فعلها كان لسانه قلمه و ريقه مداده فيثبتها عليه. عبد الله پسر امام موسى بن جعفر عليهما السلام گفت: از آن حضرت در باره دو فرشته ‏اى كه بر انسان گمارده شده ‏اند، سؤال كردم: وقتى بنده ‏اى اراده مى‏ كند گناهى مرتكب شود يا كار خوبى انجام دهد، قبل از آن كه آن عمل را انجام دهد، آيا آن دو فرشته مى‏ دانند؟ فرمود: آيا بوى بد و خوب نزد تو يكسان است؟ عرض كردم: خير. فرمود: وقتى بنده ‏اى قصد انجام كار خوبى را مى‏ كند، نفسش با بوى خوب [از دهانش‏] بيرون مى ‏آيد و فرشته‏ اى كه برطرف راست انسان گمارده شده به فرشته سمت چپ مى ‏گويد: دست نگه‏دار، او قصد كرده كار خوبى انجام دهد، و زمانى كه آن را انجام مى‏ دهد، زبانش، قلم و آب دهانش، مُركّب فرشته مى‏ شود و آن كار خير را برايش ثبت مى‏ كند، و هر گاه قصد انجام كار بدى را نمايد، نفسش با بوى بد [از دهانش‏] بيرون مى ‏آيد و فرشته سمت چپ به فرشته سمت راست مى ‏گويد: دست نگه‏دار، او قصد كرده گناهى را مرتكب شود، و زمانى كه آن گناه را انجام دهد، زبانش، قلم و آب دهانش، مركب فرشته مى‏ شود و آن گناه را براى او ثبت مى ‏كند. 📚 صفات الشيعة ؛ ص38. 🆔 @huoooo