«استماته»ی پزشکان در خفقان کرونا شهید شیخ حسین معن شعاری داشته‌ است که «المُستَمیت لا یموت» (نمی‌میرد آنکه در پی مرگ می‌رود). شیخ محمد مهدی شمس الدین در سخن از مرگ فی‌سبیل‌الله، به ارادۀمرگ در راه خدا تأکید می‌کند و چنین اراده‌ای را برای هر یک از اعضای امت اسلام لازم می‌شمارد. شیخ محمد مهدی آصفی نیز در بحث از شهادت، از تمنای شهادت سخن می‌گوید و چنین تمنای قلبی را در شکل‌گیری عزت و قوت اسلام مهم و سازنده می‌داند. اکنون سیاهی کرونا در جامعۀ ایرانی و بلکه جهان امروز نه فقط با پزشکان و پرستاران شهید، سویه‌های نور و افق‌هایی نو پیدا کرده، بلکه با بسیاری از آنهایی که زنده‌اند ولی در هر لحظه‌شان مستمیت‌اند، ارادۀ مرگ شرافتمندانه دارند، و در تمنای شهادت بسر می‌برند، سویه‌های قدسی و معنوی پیدا کرده است. فرهنگ استماته (به استقبال مرگ رفتن) در وضعیت انباشتگی مرگ، فرهنگ ارادۀ بر مرگ در وضعیت هراس از مرگ، و فرهنگ تمنای شرافت و شهادت در وضعیت خودخواهی‌‌ها و فرار از مرگ شرافتمندانه، جزو عناصر سازنده‌ای است که ما را در وضعیتِ بی‌معنای کرونا به سمت معنا و معنویت راه می‌برد.   @Habibollah_Babai