برگی از داستان #استعمار قسمت صد و بیست و سوم: جدایی «لُرد مونت باتن» آخرین نایب السلطنه انگلستان در هند در مارس ۱۹۴۷ راهی هند شد؛ همه می‌ دانستند که پارلمان انگلستان آماده تصویب استقلال هند است. اما از مدتی پیش آتش اختلاف‌هایی که انگلیسی‌ها بین مسلمان‌ها و هندوها به وجود آورده بودند.دوباره شعله ور شده بود. در ۱۶ اوت ۱۹۴۶ درگیری های خونینی بین مسلمانان و هندوها در کلکته رخ داده بود. این کشتارها در شهرهای نواک هالی، بیهار، بمبئی و استان پنجاب ادامه پیدا کرد. لرد مونت باتن با یک پیشنهاد برای آرام شدن هندوستان و پایان این کشمکش ها به هند آمده بود: تجزیه هندوستان. جنگ های مذهبی آن قدر سخت و خونبار بود که بسیاری از اعضای کنگره ملی هند هم با آن موافق بودند. سرانجام بین رهبران کنگره رأی گیری شد. ۲۹ نفر با تجزیه هند موافق و ۱۵ نفر مخالف بودند.گاندی هم یکی از افراد مخالف بود. با این نتیجه، هندوستان به دو کشور هند و پاکستان تقسیم شد. پس از این،پارلمان انگلستان در ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۷ قانون استقلال هند را تصویب کرد. هندوستان پس از سال‌ها اسارت، آزاد شده بود. اما هیچکس شاد نبود. شهرهای مختلف در خون غرق بود؛ با آنکه سرزمین هندوستان به دو کشور تقسیم شده بود اما هنوز مسلمانان و هندوها یکدیگر را می‌کشتند. گاندی که نمی‌توانست این همه قتل و خونریزی را تحمل کند،تصمیم به «روزه» گرفت. او اعلام کرد تا هنگامی‌ که کشتارها قطع نشود،به آب و غذا لب نخواهد زد و آماده است به سوی مرگ برود و شاهد این همه کشتار نباشد. اجتماع بسیار بزرگی از هندوها در دهلی، پایتخت هند، برگزار شد. آنها آمده بودند به گاندی قول دهند که دیگر به مسلمان ها حمله نخواهند کرد، مسجدهایی را که خراب کرده‌اند با پول خودشان دوباره خواهند ساخت و کینه مسلمان ها را از دلشان بیرون خواهند کرد. گاندی حاضر شد روزه خود را افطار کند؛او یک بار دیگر هند را نجات داده بود. اما همه هندوها گوش به فرمان او نبودند. آن ها از گاندی هم خشمگین بودند که چرا بسیاری از هندوها را از جنگ با مسلمان ها بازداشته است. یکی از این افراد در روز سی ام ژانویه ۱۹۴۸ در یک مراسم عمومی‌ به سوی گاندی رفت و با شلیک گلوله‌ای به زندگی او پایان داد. رهبر انقلاب هند، پنج ماه پس از استقلال کشورش که سال‌ها برای آن زحمت کشید، قربانی یک سیاست قدیمی‌ اروپایی ها شد: بین مردم جدایی بینداز و بر آنها حکومت کن. سرگذشت استعمار #مهدی_میرکیایی ج 8ص111 (پایان جلد هشت) ┏━━ °•🖌•°━━┓ @jahad_tabein ┗━━ °•🖌•°━━┛