✍ هنر حکمرانی امام خمینی در دنیای معاصر ( 1 ) فرق اساسی میان هنر و اندیشه همان تفاوت میان نظر و عمل است. اندیشمندان زیادی بوده و هستند که در ساحت نظر پیرامون موضوعات و مسائل مهم جامعه بشری خردورزی می کنند و تأملاتی به راه می اندازند و ایده‌های نو و بدیعی را ارائه می کنند. اما اغلب آنان تحقق ایده های شان را به دلایل مختلف بر عهده نمی گیرند. برخی ها هم که خواسته اند برای تحقق ایده شان ابتکار عمل را به دست گیرند با شکست مواجه شده اند. کمتر اندیشمندی است که توانسته در مقام عمل، موفق ظاهر شود. موفقیت در عمل همان هنر اندیشمند است. هنرمند کسی است که قوه خلاقیت خود را فعال ساخته ایده یا نظریه اش را عینیت می بخشد. یک نقاش تا زمانی که تصویر ذهنی خود را منقوش نسازد و تابلو نقاشی را خلق نکند، هر قدر که تخیل ذهنی او برجسته و بزرگ باشد، او عالم است و نه هنرمند. " فیلسوف شاه " یکی از برترین نظریه هایی است که توسط افلاطون در حوزه فلسفه سیاسی ابداع شده است و دلایل محکمی هم دارد ولی این ایده افلاطون را هنرمند نمی کند بلکه او را فیلسوف و اندیشمند و ایده پرداز برجسته معرفی می کند. بنابراين، میان اندیشمند و هنرمند تفاوت زیادی وجود دارد. بسیاری از اندیشمندان قدرت تحقق نظریه ابداعی خود را ندارند. آنها این وظیفه را به هنرمندان و هواداران واگذار می کنند. در مقابل بسیاری از هنرمندان هستند که توان تخیل نظریه و ایده پردازی را ندارند بلکه آنان سوژه های خلاقانه خود را از اندیشمندان می گیرند. اما اندیشمند هنرمند بودن سهل و ممتنع است و کمتر اندیشمندی را می توان سراغ گرفت که هنرمند باشد و یا بالعکس. از جمله دلایل شکل گیری نوزایی یا رنسانس غربی این است که دلمشغولی خداوندان اندیشه مدرن تنها تخیل ایده و تولید ایدئولوژی های رنگارنگ نبود بلکه توجه آنان بیشتر معطوف به عمل و عینیت بخشی بله 431 ایده ها بود. به همین خاطر ادبیات اغلب آنان ریتوریک ( خطابی ) بود. چنانکه "رساله سیاسی - الهی" اسپینوزا بارزترین ادبیات اقناعی اندیشه مدرن است. اما به تدریج با نهادمند شدن عالم مدرن و شکل گیری نهاد دانشگاه و نظام سیاسی، حفظ مرزهای میان نظر و عمل رسمیت یافت. ماکس وبر در کتاب " دانشمند و سیاستمدار " تاکید آشکاری بر حفظ این مرز بندی ها دارد. امام خمینی ره بی تردید از بزرگترین اندیشمندان جهان اسلام و تشیع در چند سده اخیر است. ایشان در ساحت اندیشه اسلامی از صاحب نظران تراز اول است. باید نوآوری نظری امام خمینی ره در اصل ولایت فقیه را در فرق دیدگاه ایشان با فقیهانی چون مرحومان محقق کرکی، نراقی، صاحب جواهر و شیخ مرتضی انصاری رحمهم الله که همگی قائل به این اصل مترقی بودند، مطالعه کرد و نه با فقیهانی که در عصر غیبت قائل به آن نبودند. اما ویژگی برجسته امام خمینی ره در التفات ایشان به ساحت عمل است. به همین خاطر، بخشی از درس خارج ولایت فقیه ایشان در نجف مربوط به فقه انقلاب است؛ مبحثی که پیش از این در میان فقهای امامیه سابقه نداشته است. ایشان از سال های دور التفات به عمل داشتند. چنانکه از یادداشت های اولیه امام خمینی ره اشاره‌ای است به آیه شریفه " قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا " ( سبأ : 46 ). بی جهت نبود که ایشان برای شنیدن سخنرانی های شهید مدرس ره در مجلس شورای ملی آن زمان حضور می یافت. بنابر این‌، نباید در فهم مکتب امام خمینی ره فقط به آراء و اندیشه های فقهی، فلسفی و سیاسی ایشان بسنده کرد بلکه باید هنر حکمرانی امام خمینی ره را نیز مطالعه کرد. چون ایشان عینیت یابی نظریه های خود را به شاگردان و پیروانش واگذار نکرد بلکه خود وارد عمل شد و انقلاب مردمی به راه انداخت و نظام اسلامی مبتنی بر اصل مترقی ولایت مطلقه فقیه برپا کرد و تخیل سیاست دینی را تجربه کرد. اکنون بیش از گذشته فهم هنر حکمرانی امام خمینی ره در دنیای سراسر سکولار شده امروز اهمیت دو صد چندانی پیدا کرده است. داود مهدوی زادگان 👇👇👇 @mahdavizadegan