امشبی را شه دین؛ ‌ ‌ ‌ ‌ در حرمش مهمان است عصرِ فردا بدنش؛ زیرِ سمِ اسبان است… ‌‌‌‍ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌مکن ای صبح؛ طلوع! 😢 ‌‌ ‌‌ ‌‌ ‌‌