سیدابراهیم(شهید مصطفی صدرزاده)
امام زمان(عج) پدر امت امام رضا علیه السّلام  در معرّفی امام فرموده اند: «الامام… الوالد الشفیق… و
ميدانم که گاهی خودت دستی به روى قلبم می‌کشی تا تنگ بودن دنیا را خوب بفهمم. قدر این فرصت‌ها را خوب می‌دانم. اگر حسِ گاه به گاهِ من به زندان بودن دنیا نباشد، همۀ وجودم در باتلاق خطرناکش فرو می‌رود. «دنیا برای ماندن نیست» همیشه برایم یک شعار بود؛ ولی وقتی تو دستی به روی قلبم می‌کشی، می‌شود حقیقتی که با سلّول‌های بدنم درکش می‌کنم. چه قدر خوبی و چه اندازه مهربان که نمی‌گذاری دنیا را مقصد خویش کنم. دنیا وقتی که مقصد می‌شود، بی‌رحم می‌شود؛ بی‌رحم‌تر از آنی که در خیال بگنجد. دنیایِ مقصد شده، کاری می‌کند که آدم حتّی دستش به روی فاطمه بلند شود. دنیایی که مقصد می‌شود، کاری می‌کند که آدم فاطمه را بکشد. چه قدر این دنیا تهوّع‌آور است. میگویند امشب شب آرزوهاست،اما شنیده ام برای رسیدن به تو باید از آرزوها گذشت! مگر اینکه تمام آرزوفقط توباشی! می‌دانم که خودت حواست هست؛ ولی دوست دارم التماس کنم و بگویم هر چه قدر هم که بد شدم، دست کشیدن به روی قلبم را رها نکن.میخواهم در این شب تمام رغبت و آرزویم رسیدن به توباشد... شبت بخیر ای آینه تمام نمای خدا...! .