💗#لیلا💗 #قسمت_یازدهم -پدر! چرا متوجه  نيستين ، من  فريبرز رو نمي خوام ... اون  همسر ايده آل  من نيست ... چرا همه اش  حرف  مامان  طلعت  رو به  گوشم  مي زنين ؟- دخترم ! طلعت ، خير و صلاحتو مي خواد، منم  راضي  نيستم  تنها دخترعزيزم  با اين  يك  لاقبا ازدواج  كنه .- پدر! خانوادة  حسين ... خانوادة  محترميه ... مادرش  اين  دو پسر رو با خون دل  بزرگ  كرده ، علي  آقا با زور بازو و عرق  پيشاني  تا اينجا رسيده ، حسين  هم يكي  از دانشجويان  ممتاز دانشكده  هست ، ديگه  چه  خانواده اي  شريف تر وبزرگوارتر از اين ها!- ليلا جان ! در هر صورت  ما نقد رو به  نسيه  نمي ديم  خيال  كردي  فريبرزنمي تونسته  يكي  از اون  دختراي  رنگ  و وارنگ  فرنگ  رو بگيره ... يا روي  يكي  ازدختراي  فاميل  انگشت  بگذاره ... فريبرز عاشق  نجابت  و متانت  تو شده ، مي بيني فهم  و شعور رو... حالا تو ناز مي كني  و لگد به  بختت  مي زني يك  هفته  از خواستگاري  مي گذرد. جار و جنجالها و بگو مگوها همچنان  ادامه دارد. ليلا از بحث  با پدر خسته  شده  است . مي داند كه  طلعت  دائم  زير پاي  پدرمي نشيند و مغزش  را شستشو مي دهد. سر در گم  و كلافه  مانند مرغ  نيم بسمل طول  و عرض  اتاقش  را قدم  مي زند  :«خدايا! چقدر تنهام ... چقدر بدبختم ... چكاركنم ... پدر دركم  نمي كنه ... حرف  حرف  خودشه  انگار نه  انگار منم  آدمم .»پنج شنبه  است . هوا از همان  خروس خوان  سحر، گرم  و نفس گير است .اصلان  به  مغازه  رفته  و سهراب  و سپهر دوقلوهاي  شيطان  سر و صدا راه انداخته اند. صداي  جيغ  و فرياد آن  دو بر سر تصاحب  تفنگ  اسباب بازي  به آسمان  بلند است . ليلا از اين  همه  سر و صدا اعصابش  متشنّج  است.كتابش  را باعصبانيت  به  روي  ميز كوبيده ، سرش  را بين  دو دست  مي فشرد.خانه  براي  او جهنم  شده از بگو مگوها و سر وصداها به ستوه آمده  است ،دوست  دارد از اين  خانه  برود. از اين  خانه  كه  فضايش  براي  او جانكاه  شده  است ،برود به  يك  جاي  آرام  و ساكت ، به  يك  جنگل  دور افتاده ، جائي  كه  سر و صداي آدميزاد نباشد.با عجله  لباس  مي پوشد. كيف  را روي  دوش  انداخته ، و به  طرف  آشپزخانه مي رود. بر آستانه  در مي ايستد، طلعت  سبزي  پاك  مي كند، ليلا را كه  مي بيند،لبخند به  كنج  لبانش  مي نشيند. چاك  چشمهايش  بازتر مي شود، مي گويد:ـ ليلا جان  كجا؟ مي رم  كتابخونه ، مهلت  كتابام  سر اومده .طلعت  به  آرامي  از پشت  ميز بلند مي شود و با همان  لبخند به  طرفش  مي آيد:- ليلا! از حرف  پدرت  دلگير نشو، به  جان  سهراب  و سپهر قسم  پدرت  تو رو ازهمة  ما بيشتر دوست  داره ... خوشبختي  تو رو مي خواد. ليلا، روي  از ديدگان  طلعت  به  سويي  ديگر مي چرخاند. نمي خواهد نگاه  زل زدة  او را ببيند، زيرلب  با خودش  حرف  مي زند:«باز شروع  كرد، حوصلة  حرفاشو ندارم . بس  كن  تو رو به  خدا!»شانه  بالا مي اندازد و بعد از كمي  اين پا و آن پاكردن ، خداحافظي  كرده باعجله از آشپزخانه بیرون می رود هنوز دستگیره در را نچرخانده ڪه صدای طلعت را می شنود -لیلا جان! كتابخونة  حضرت  كه  مي ري ، اگه  تونستي  صدتومان  بنداز توضريح  امام  رضا(عليه السلام )... نذر دارم از خيابان  فرعي  وارد خيابان  اصلي  شده ، كنار آن  مي ايستد و به  گل كاري وسط  بلوار و رفت  و آمد ماشين ها چشم  مي دوزد. براي  لحظه اي  فراموش  مي كندكه  براي  چه  آمده  و كجا مي خواهد برود.  ميني بوسي  شلوغ  از جلويش  عبور مي كند، پسركي  سر از پنجرة  ميني بوس بيرون  آورده ، مرتب  فرياد مي زند: بهشت  رضا! بهشت  رضا مي ريم ... بهشت  رضايي ها سوار شن !پدر حسين  را به  ياد مي آورد كه  زير شكنجه هاي  ساواك  شهيد شده  بود و دربهشت  رضا به  خاك  سپرده  شده يكدفعه  به  فكرش  مي رسد كه  سوار ميني بوس شود و در بهشت  رضا بر سر مزار پدر حسين  نشسته  و يك  دل  سير گريه  كند ودرد دلش  را بازگو نمايد مي خواست  دستش  را بالا بياورد كه  ناگاه  از بوق تاكسي  از جا پريده ، دستپاچه  مي گويد:فلكة  آب تاكسي  ترمز مي زند و او به  ناچار سوار مي شود. تاكسي  مسافتي  نمي رود كه ليلا دست  به  كيفش  برده  تا پول  خُرد آماده  كند ولي  هر چه  مي گردد، كيف  پول  رانمي يابد، سراسيمه  با صداي  لرزاني  مي گويد: - ببخشيد آقا!كيف  پولم  رو جا گذاشتم مي خوام  برگردم  خونه ...  پياده  مي شود و با عجله  به  طرف  خانه  به  راه  مي افتد. به  خانه  مي رسد، داد وفرياد دوقلوها، هنوزهم  به  گوش  مي رسد. به  آشپزخانه  مي رود، طلعت  رانمي بيند، سبزيها هنوز روي  ميز آشپزخانه  پخش  هستند، و بخار از گوشه  و كناردر قابلمه  بيرون  مي جهد به  طرف  اتاقش  به  راه  مي افتد كه  صداي  قهقهه  طلعت ، اورا كنجكاوانه  به  آن  سو مي كشاند:چي  گفتي !... چقدر مزه  مي پراني ... دختره  خيلي  اُمّله  پس  چي  فكر كردي !