╔═•✦•▪️ •✦•══════╗ ▪️چشیدن اسماء، لازمه ی رسیدن خداوند مالك‌ حقیقی ‌تمامی‌ اسمای‌ الهی‌ است،‌ اما‌ به‌ ما‌ اذن‌ داده‌ که‌ در‌ میان‌ همین‌ اسماء‌ او‌ را‌ بیابیم‌ "فَادْعُوهُ‌ بِهَا"... و در این یافتن، نقشۀ‌ نفس‌ خویش‌ را‌ پیدا‌ کنیم.‌ پس‌ باید‌ بگردیم‌ و‌ این‌ اسماء‌ را‌ در‌ وجودمان‌ بیابیم‌، و‌ آنها‌ را‌ بچشیم‌ که‌ تا‌ نچشیم‌ و‌ نشویم،‌ با‌ علم‌ و‌ دانایی،‌ نمی‌توان‌ به‌ جایی‌ رسید. البته‌ مسلماً ‌در این‌ مجال ‌اندک، نمی‌توان‌ تمامی‌ اسماء ‌یا‌ نقشۀ‌ ترسیم ‌شده ‌در ‌جان‌ آدمی‌ را‌ شناخت؛‌ اما‌ آب‌ دریا‌ را‌ اگر‌ نتوان‌ کشید،‌ هم‌ به‌ قدر‌ تشنگی‌ باید‌ چشید. حداقل‌ می‌توانیم‌ بفهمیم‌ چه‌ عظمتی‌ داریم‌ و‌ چه‌ زرِهی‌ بر‌ تنمان‌ است‌ و‌ چرا‌ با‌ وجود‌ این‌ زره،‌ در‌ جنگ‌ با‌ نباتیّت‌ و‌ حیوانیّت‌ و‌ وهم‌مان‌ شكست‌ می‌خوریم! شكست‌ خوردن‌ ما‌ با‌ وجود‌ زرِهی‌ که‌ بر‌ تن‌ داریم‌ مثل‌ زمین‌ خوردن‌ فردی‌ است‌ که‌ چشم‌ دارد‌ و‌ موقع‌ راه‌ رفتن‌ زمین‌ می‌خورد! ما‌ به‌ این‌ فرد‌ می‌گوئیم‌ «مگر‌کوری؟!»؛‌ اما‌ جای‌ بسی‌ تعجب‌ است‌ که‌ با‌ اینكه‌ خودمان‌ هم‌ زِرهی‌ به‌ نام‌ جوشن‌ در‌ وجود‌ داریم،‌گناه‌ می‌کنیم‌ یا‌ نمی‌توانیم‌ مانع‌ یا‌ رذیله‌ای‌ را‌ از‌ خود‌ بكَنیم،‌ اینجاست‌ که‌ جا‌ دارد‌ خدا‌ و‌ فرشته‌ها‌ به‌ ما‌ بگویند:‌ «مگر‌ کوری؟» چرا‌ اینقدر‌ ناتوانی؟ ادامه دارد... @ketabezendagi ╚══════•✦•▪️•✦•═╝