#قدّیس ⛪️ کلیسای حضرت داوود ، کلیسای ارتدوکس کوچکی بود در شرق بیروت...دیوارهایش از سنگ مرمر سفید بود و حیاط کوچکی داشت که وسط آن حوضی بود با فواره ی آب که به صورت هلالی به میانه ی حوضی می پاشید.. ⛲️ مناره ی کلیسا باریک و کوتاه بود و تنها دو متری از سقف گنبدی شکل کلیسا بلندتر بود.. 🔸کشیش به همراه سرگئی وارد حیاط کلیسا شدند، در حالی که کشیش قبای مشکی و بلند کشیشی اش را پوشیده بود و زنجیر نقره ای و صلیب طلایی اش را به گردن آویخته بود . 🔶کشیش این صلیب قدیمی و گران قیمت را جز در مراسم خاص به گردن نمی آویخت؛ و آن روز برای کشیش یک روز خاص بود. پس از سال ها آمده بود تا دوستان قدیمی اش را ببیند و متفاوت تر از همیشه برای آنان سخنرانی کند. سرگئی کت و شلوار مشکی ، پیراهنی سفید و کراواتی قرمز با خطوط ریز مشکی به تن داشت و دوش به دوش پدر قدم برمی داشت.. 🔸🔹🔸 پدر کارپیانس که جلوی در سالن چشم به انتظار ایستاده بود، به محض دیدن آنها به طرفشان آمد.. بعد از خوشامدگویی ، به سرگئی نگاه کرد و گفت:" هر بار که سرگئی را میبینم، زیباتر و خوش اندام تر شده است؛ درست مثل جوانی های جناب ایوانف! خدا حفظشان کند." 🔶کشیش خندید و دست بر شانه ی پدر کارپیانس گذاشت و گفت:" شما که نصف سن مرا هم ندارید کارپیانس!..چگونه جوانی های مرا دیده‌اید؟" پدر کارپیانس گفت:" خودتان را ندیدم، عکس هایتان را که دیده ام جناب ایوانف...حالا بفرمایید داخل که مردم منتظر شما هستند." 💒 داخل کلیسا گرم بود و با اینکه همه ی نیمکت ها پر از جمعیت بود، اما چنان سکوتی حاکم بود که وقتی قدم برمی داشتند صدای گام های آنها در سالن پیچید... همه از جابلند شدند..همهمه ای فضای سالن را پر کرد. پدر کارپیانس بازوی کشیش را گرفته بود و از راهروی بین نیمکت ها عبور داد؛ در حالیکه سرگئی پشت سرشان حرکت می کرد. ◻️◽️◻️ مردمی که سالها بود کشیش را ندیده بودند یا آنهایی که از حضور یک کشیش کهنسال روسی باخبر شده بودند، به گرمی از او استقبال می کردند. 🔷کشیش مثل یک کاردینال ، با تکان دادن سر و دست به آنها پاسخ می داد و گاهی هم با پیرمرد یا پیرزنهایی که می شناخت و سابقه ی دوستی با آنها داشت؛ احوالپرسی می کرد.. 👥 کشیش و سرگئی در ردیف جلو نشستند ..پدر کارپیانس پشت تریبون که سمت چپ محراب زیر صلیب بزرگی قرار داشت، ایستاد و از حاضرین خواست که بنشینند . 🔹کشیش احساس کرد که از احترام و استقبال مردم خوشحال شده است و کمی هم‌به وجد آمده است. هنوز شیرینی و هیجان استقبال را در دل داشت که به خود نهیب زد و فکرکرد که نباید اجازه بدهد غرور و تکبر او را به هیجان بیاورد.. ✴️ مگر او کیست؟! مگر خادم و خدمتگزاری بیش در کلیسا نبوده و نیست؟ به یادش آمد که علی نه در برابر تشویق های دوستان و نه دشمنان و مخالفان و منتقدان، تغییری نمی کرد... 🌀 نه از تشویق ها به وجد می آمد و نه از توهین ها خشمگین می شد و می گفت:" چه بسا کسانی که با ستایش دیگران فریب خورده اند." 🔷کشیش می خواست شعف و شوق ناشی از استقبال چند لحظه پیش را از خود دور کند؛ تا جز.ء فریب خوردگان نباشد.. ادامه دارد.. 🎚۱۲۰ #کپی_و_ارسال_بدون_لینک_جایز_نمیباشد @ketabkhanehmodafean