#تو_شهید_نمیشوی 📚 قسمت شصت و سوم🌱 | خبر آمد...🖤 | محمودرضا حدود ساعت سه و نیم بعد از ظهر،در روز میلاد رسول اکرم (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ و آلِهِ وَ سَلَّم) و امام جعفر صادق (عَلَیهِ السَّلام)به شهادت رسید.روز شهادتش روز عید و تعطیل بود. من در شهرستان ترکمنچای دانشگاه بودم و به تبریز برنگشته بودم. ساعت هشت و نیم عصر بود که یکی از هم سنگر های نزدیکش که در سوریه مجروح شده بود تماس گرفت و بعد از خوش و بش خودش را معرفی کرد و گفت:((من همانی هستم که با محمودرضا آمده بودید عیادتم بیمارستان.)) بعد گفت:((تو در تهران یک کلاسی می رفتی،هنوز هم آن کلاس را می روی.))منظورش کلاس مکالمه ی عربی بود که می رفتم و با محمودرضا قبلاً درباره ی آن صحبت کرده بودم.او از محمودرضا شنیده بود.تماس آن برادر با من غیرمنتظره بود.چیزی در دلم گذشت. یادم افتاد که به محمودرضا گفته بودم شماره تماسم را به یکی از بچه‌های خودشان در تهران بدهد.یقین کردم این همان تماس است،اما با این همه حرفی از محمودرضا نبود.بعد از گَپِ کوتاهی قطع کردم.تلفن را که قطع کردم به فکر فرو رفتم، اما موضوع را زیاد جدی نگرفتم. دو ساعت بعد،حدود ساعت ده شب بود که برادر خانم محمودرضا زنگ زد و گفت خبری هست که باید به تو بدهم.بعد گفت محمودرضا در سوریه مجروح شده و او را به ایران آورده اند.تا گفت مجروح شده،قضیه را فهمیدم.گفتم:((مجروحیتش چقدر است؟)) گفت:((تو پدر و مادر را فردا بیاور تهران،اینجا می بینی.))این را که گفت مطمئن شدم محمودرضا شهید شده است.منتظر بودم خودش این را بگوید.دیدم نمی‌گوید یا نمی‌خواهد بگوید و فقط از مجروحیت حرف می‌زند؛قبل از خداحافظی گفتم:((صبر کن!تو داری خبر مجروحیت به من می دهی یا خبر شهادت؟)) گفت:((حالا شما پدر و مادر را بیاورید.))گفتم:((حاجی!برای مجروحیت که می‌گویند مادر را بیاورید تهران.))از او خواستم که اگر خبر شهادت دارد بگوید.چون من از قبل منتظر این خبر بوده‌ام. گفت:((طاقتش را داری؟))گفتم:((طاقت نمی‌خواهد.شهیدشده؟))تأیید کرد و گفت:((بله محمودرضا شهید شده.))گفتم:((مبارکش باشد.))بعدا دوباره با آن برادری که اول زنگ زده بود تماس گرفتم.تا شروع به صحبت کرد داخل خانه صدای گریه بلند شد... دو ساعت بعد،حدود ساعت ده شب بود که برادر خانم محمودرضا زنگ زد و گفت خبری هست که باید به تو بدهم.بعد گفت محمودرضا در سوریه مجروح شده و او را به ایران آورده اند.تا گفت مجروح شده،قضیه را فهمیدم.گفتم:((مجروحیتش چقدر است؟)) گفت:((تو پدر و مادر را فردا بیاور تهران،اینجا می بینی.))این را که گفت مطمئن شدم محمودرضا شهید شده است.منتظر بودم خودش این را بگوید.دیدم نمی‌گوید یا نمی‌خواهد بگوید و فقط از مجروحیت حرف می‌زند؛قبل از خداحافظی گفتم:((صبر کن!تو داری خبر مجروحیت به من می دهی یا خبر شهادت؟)) گفت:((حالا شما پدر و مادر را بیاورید.))گفتم:((حاجی!برای مجروحیت که می‌گویند مادر را بیاورید تهران.))از او خواستم که اگر خبر شهادت دارد بگوید.چون من از قبل منتظر این خبر بوده‌ام. گفت:((طاقتش را داری؟))گفتم:((طاقت نمی‌خواهد.شهیدشده؟))تأیید کرد و گفت:((بله محمودرضا شهید شده.))گفتم:((مبارکش باشد.))بعدا دوباره با آن برادری که اول زنگ زده بود تماس گرفتم.تا شروع به صحبت کرد داخل خانه صدای گریه بلند شد... @khakrizhaieshg