بسم الله الرحمن الرحیم شاید یکی از سوال ها در مورد زندگی با چندفرزند این باشه که چجوری میشه چندتا بچه رو جمع و جور کرد ، رسیدگی کرد؟! من وقتی به عقب برمیگردم نگاه میکنم میبینم مثل همه مادرها ، سر اولین بچه واقعا حساسیت داشتم ، سخت بهم می‌گذشت چون تجربه نداشتم ، چون ناوارد بودم ، چون فکر میکردم بچه بزرگ کردن مثل چهارتا کتابی که خوندم ولی فهمیدم فرق داره ... شاید چون نمی‌خواستم به خودم فرصت اشتباه بدم و فکر می کردم نباید اشتباه کنم یا بچه من نباید اشتباه کنه یا اگر بچه چیزیش شد تقصیر منه ، حتما من کم کاری کردم. فکر میکردم همه ی امور بچه رو باید ریز به ریز خودم انجام بدم و اجازه ندم آب تو دلش تکون بخوره ، انگار نمی دونستم که خدا به این بچه هم توانایی هایی داده و لازم نیست همه کار رو من براش انجام بدم. تا اونجایی که الان دارم آثار این افکار رو میبینم و البته دارم ترمیم میکنم و به خودم حق میدم چون اولین تجربه ام بود و هنوز خیلی آگاه نبودم. اما با ورود بچه های بعدی من فهمیدم که ای آقا ، این چیزا نه فقط تو بچه ها طبیعیه بلکه تو ماماناهم طبیعیه😁 درصد حساسیتم به شدت پایین اومده بود و مثل کسی که یه لباس تنگ رو از تنش درآورده باشه راحت شده بودم ... سومی هم که اصلا کاری با من نداشت و کاملا مستقل بزرگ شد و الان جزو با مهارت ترین بچه هاست شکر خدا ... البته چهارمی به علت ته تغاری بودن کمی لوس می باشد😁 که اونم دارم به صراط مستقیم هدایت میکنم😁 خلاصه...خدا که یهویی از اول چهارتا بچه رو با هم نداد ، اصل تدریج رو رعایت کرد قربونش برم😂 هر چند پشت سر هم. و این آمادگی و پختگی ( مثلا من خیلی پخته ام☺️) با ورود هر بچه بیشتر و بیشتر شد و حالا به اون مرحله از عرفان رسیدم که بچه مریض میشه تب می‌کنه و من با مشورت پزشک فقط در حد یک سرماخوردگی نهایتا میدم بهش ، همون منی که سر بچه اول تا هر چیزی میشد بدو بدو تو مطب دکتر بودم😁☺️ خلاصه جونم براتون بگه که بچه های بعد مثل هر بچه ای اولشون سخته ولی بعد مدتی میبینی زحمتشون و استرسشون خیلی خیلی کمتر از بچه های قبلیه🤪 https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167