كلوا و اشربوا حتي تنفجروا ممكن بود بچه‌ها واقعاً هم چيزي نخورند و نياشامدند؛ بسيار هم قانع و پرهيزكار باشند اما براي اين‌كه از خودشان خاطر جمع نبودند و هميشه اين احتمال را مي‌دادند كه آن‌چه مي‌كنند مرضي حق‌تعالي نباشد مرتب به خودشان و ديگران نهيب مي‌زدند و نسبت‌هاي خلاف واقع مثل پرخوري و حرص! به خود مي‌دادند. مثلاً وقتي مدت‌ها از چادر و سنگر دور افتاده بودند و چيزي به اصطلاح گيرشان نيامده بود و حالا فرصتي دست داده بود تا تلافي «مافات» كنند، هر كس چيزي مي‌گفت و از آن جمله به جاي آيه «كلوا و اشربوا و لا تسرفوا »، عبارت «كلوا و اشربوا » يش را مي‌گفتند و بعد خودشان اضافه مي‌كردند كه: « والّا خود خفته ». « حتي بلغت الحلقوم ». « ما استطعتم من قوه » و بالاخره: « حتي تنفجروا » و بعد همه با هم: مي‌گفتند و مي‌خوردند و مي‌خنديدند. 🌼✨ 🤲اگه لذت بردید یه صلوات بفرستید