#مکتب‌های_ادبی رمانتیسم رمانتیسم، جنبشی ادبی و هنری بود که در اواخر قرن هجدهم در اروپا شکل گرفت و واکنشی به مکتب کلاسیک و عقل‌گرایی عصر روشنگری محسوب می‌شد. این مکتب بر احساسات، تخیل، و تجربه‌های شخصی تأکید داشت و به جای پیروی از قواعد و الگوهای ثابت، به دنبال آزادی فردی و بیان عواطف انسانی بود. رمانتیک‌ها اعتقاد داشتند که طبیعت منبعی بی‌پایان برای الهام و کشف رازهای نهفته درون انسان است. آن‌ها از این طریق تلاش می‌کردند تا رابطه‌ی انسان با طبیعت و کیهان را بازتعریف کنند و به اصالت فردی و درون‌نگری بیشتر بپردازند. در این مکتب، آثار ادبی و هنری اغلب به مضامین عشق، مرگ، تنهایی، و رویاپردازی می‌پردازند. نویسندگان و شاعران رمانتیک مانند ویلیام وردزورث و جان کیتس در انگلیس یا ژان ژاک روسو در فرانسه، با توصیف‌های شاعرانه از طبیعت و عواطف انسانی، تلاش داشتند تا زندگی را از دیدگاهی عمیق‌تر و معنوی‌تر درک کنند. رمانتیسم همچنین به بیان تضادهای درونی انسان و پیچیدگی‌های روحی او توجه زیادی نشان می‌داد و در تلاش بود تا جنبه‌های ناشناخته و اسرارآمیز وجود انسان را در آثار خود بازتاب دهد. رمانتیسم را می‌توان به‌عنوان حرکتی دانست که با رد محدودیت‌های عقل‌گرایی و قوانین سخت‌گیرانه‌ی کلاسیک، راهی به سوی بیان آزادتر، تجربه‌های درونی، و ستایش زیبایی‌های ناپایدار و لحظه‌ای باز کرد. این جنبش با رویکرد احساسی و خیال‌پردازانه‌ی خود، تأثیر شگرفی بر ادبیات، نقاشی، موسیقی، و فلسفه گذاشت و راه را برای مکاتب هنری و فکری بعدی، از جمله سمبولیسم و اکسپرسیونیسم، هموار ساخت. ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid