جان‌به‌لب‌شده‌ها حق دارند لب به گلایه باز کنند و طبیعی‌ست که کارد‌به‌استخوان‌رسیده‌ها از عصبانیت خونشان درنیاید. اما تنها به‌سیم‌آخرزده‌ها قید اخلاق را می‌زنند و ترمز‌بریده‌ها حد و حدود نگه نمی‌دارند. دل‌درگرونظام‌‌داده‌ها، راه و چاه را به دولت نشان می‌دهند و پای‌کار‌انقلاب‌ایستاده‌ها از دولت کار می‌کشند. اگر اضطرار مجوز اکل میت باشد، استیصال، هرگز مجوز #هتک_حرمت نیست. آبرو، بومرنگ نیست که بیخ ریش صاحبش برگردد. تیری است که وقتی از چله کمان رفت، رفت. تیغ نقد اگر سازنده باشد، چه حاجت به نیش تخریب و تهمت! مملکت ارث پدر محرومین است و آنکه لباس کارگزاری می‌پوشد، برای خدمت‌رسانی دندش‌ نرم است. اگرچه شرافتِ مکان به صاحب‌مکان است و حُرمت امامزاده به متولی، اما در قاموس خدمتگزاری، جایگاه‌ها باید مورد احترام باشند؛ هم از طرف مردم و هم از جانب جایگاه‌داران. حرمت‌نشناسی یکی از این دو، مجوز بی‌حرمتی دیگری نیست. ✍#زهرا_محسنی_فر https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648