✍🏻خلاصه مناظره ✅ نگارش یافته توسط یکی از مخاطبان عزیز 🌱 دکتر #بیژن_عبدالکریمی: با تفکیک میان معانی دین و أمر دینی، مقصود از امر دینی را تجلّی ساحت قدس در جان ها دانست و با توجه به جهانی شدنِ تمدّن غربی به واسطه مدرنیته، امتناع امر دینی به معنای مذکور را در جامعۀ امروز، ممتنع دانستند. به این معنا که عالَمیت مدرِن امکان حضور ساحت قدس در فرایند فرهنگ و تمدّن این جامعه را نمی دهد. 🌱 دکتر #احمد_ملکی: در چهار محور به نقد نظریه مذکور پرداخت: 1.سطح بین المللی: با تشریح خصوصیات جهان معاصر، بشر امروز را در وحشت و تنهایی دانست که برای مقابله با این تنهایی خود را در ساحت قدس مأوا می دهد؛ 2.انسان شناسی: حتی روان شناسان آتئیست، گرایش وجودی انسان ها به خدا و عالم قدس را خصوصیتی در ذات انسان ها دانسته اند و این همان حقیقتی است که از آن به فطرت الهی یاد می شود. این خصوصیت ذاتی انسان در تمام اعصار و از جمله در عصر کنونی است که مانع از انقطاع ارتباط انسان با ساحت قدس است؛ 3.سطح ملی: ایشان خرد و لوگوس ایرانی که حتی قبل از اسلام و حتی قبل از فلسفه یونانی با ساحت قدس ارتباط داشته را، مانعی برای جداشدنِ انسان ایرانی از ساحت قدس دانست و نظریه امتناع امر دینی در ایران را فاقد پشتوانه فرهنگی در ایران زمین دانست؛ 4.فکت های جامعه امروز: هر چند در سطح رفتاری، عدم التزام به دین به چشم می خورد اما این به معنای فقدان ارتباط معنوی و انقطاع نسبت قلبی افراد به ساحت قدس نیست. 🌱 استاد #حامد_وفسی: با تأکید بر لایه معرفت شناسانۀ نظریه دکتر عیدالکریمی، این پرسش را مطرح کردند که شما چه برهان و دلیلی برای نظریه خود دارید و با چه روشی؟ چراکه در فلسفه ما تابع برهان هستیم تا به صدق و مطابقت با واقع پی ببریم. 📎 جهت شنیدن صوت مناظره کلیک کنید