توفیق قرین بود و یک روز چند ساعتی در خدمت جناب استاد سیدموسی دیباج بودم‌. استاد: شما پدر و مادرتان در قید حیات هستند؟ بنده: بله الحمدلله. _قدر وجود آنان را بدان (با بغض این جمله بیان شد). _بله استاد، گاهی که با مادر در تماس روزانه هستم، مکالمه تا یک ساعتی طول می‌کشد اما نه من روی خداحافظی دارم نه ایشان توانای آن. _ کار خوبی می‌کنی، یکی از بزرگترین نعمت‌ها وجود پدر و مادر می‌باشد که انسان پس از مرگ آنان می‌فهمد چه گوهری را از دست داده است. https://eitaa.com/m_r_k_rezaei