ولى سفسطه كنندگان سلفى ناآگاه از فنّ اجتهاد، بدون در نظر گرفتن آيات و روايات مخصِّص و مقيِّد و تنها با توجه به آيات عام و مطلق بر شيعه خرده مىگيرند، در حالى كه اگر سخن شيعه را بخواهند نپذيرند كجراهه به تناقض در آيات قرآن قايل مىشوند و از سوى ديگر جاهلانه شيعه را به غلوّ متّهم مىكنند، اين در حالى است كه وجود علم غيب در پيامبر صلی الله علیه وآله در منابع فراوان اهل سنّت آمده و در اين زمينه و نيز در باره ديگر كرامات او صلی الله علیه وآله كتابهايى به عنوان «دلائل النبوه» نوشتهاند كه يكى از آنها تأليف بيهقى است.
امامان معصوم علیهم السلام به ترتيب از على علیه السلام و امامان پس از وى پرورش يافته مكتب نبوّت هستند و بسيارى از آنچه كه جبرئيل با فرمان خدا به پيامبر صلی الله علیه وآله تعليم داده است، با تعلیم پیامبر صلی الله علیه واله به على علیه السلام؛ سپس از سوى هر امامى به امام پس از وى منتقل شده است، افزون بر اينكه طبق آيات پيشين، به سبب تقواى الهى از تعليم ويژه خدا بهره مىبرند و طبق آيه تطهير شرط اساسى بهره بردن از معارف بلند قرآن را كه طهارت است، دارا هستند.
چنانکه طبق خیرهای مستفیض شیعه و سنی علی علیه فرموده بود «سلونی قبل أن تفقدونی».[ذهبى، تاريخ الاسلام 3: 638؛ ابن مردويه، مناقب على بن ابىطالب (ع): 87، ح 76؛ محب طبرى، مناقب الامام امير المؤمنين على (ع) من الرياض النضره: 190؛ مختصر ذخائر العقبى: 136؛ باعونى، جواهر المطالب 1، ب 32: 204؛ احمد حنبل، فضائل اهل البيت من كتاب فضائل الصحابه: 153، ح 222؛ بكرى، فيض الملك العلاّم: 62؛ خوارزمى، المناقب: 90 - 91، ح 83؛ متقى هندى، كنز العمّال 13: 130 - 131، ح 36415؛ صالحى شامى، سبل الهدى والرشاد 11: 288؛ ابن عساكر، تاريخ مدينة دمشق 42: 399؛ صنعانی، الروضة الندیه:223؛ ایجي، فضائل الثقلین من توضیح الدلائل:274؛ نووی، تهذیب الأسماء واللغات الجزء الاول من القسم الاول: 346]
به مردم كوفه فرمود: «اى مردم! پيش از اينكه مرا از دست بدهيد از من بپرسيد، زيرا من به راههاى آسمان داناتر از راههاى زمين هستم».(نهج البلاغه، صبحى، خ 189، فراز سوم؛ ابن طلحه، مطالب السؤول:77).
در این صورت اگر از او در باره امور غیبی را هم می‌پرسیدند لازم بود پاسخ بدهد، زیرا سخن امام علیه السلام هیچ قید و شرطی ندارد و فقط عرش حدا استثنا شده است.
(در قسمتهای بعدی به پاسخ تشریحی آیات و روایات پرداخته میشود)