#احمد_پور (مامان دو پسر ۵.۵ و ۳ ساله) از همون روزای اولی که پسر دومم به دنیا اومد، چالش‌های بین دو برادر (دو تا پسرها) شروع شد... 🤱 🤦‍♀ از لگد زدن به نوزاد بگیر تا بیدار کردنش وقتی خوابه و گرفتن اسباب بازی‌ها و ...😩 شرایط جوری بود که بعضی وقتا با یه حس ناامیدی با خودم می‌گفتم: خدایا یعنی واقعا من هم‌بازی شدن این دوتا رو می‌بینم؟! الان که پسر کوچیکم 3 ساله شده الحمدلله تا حد خوبی با هم هم‌بازی شدن، ولی خب دعواهای برادرانه که تمومی نداره! بلکه از شکلی به شکل دیگه تبدیل میشه!😁😭 البته که دعوای بچه‌ها با هم به‌ خودی خود چیز بدی نیست و برای رشد بچه‌ها مفیده، اما رفتار ما تو این زمان ها خیلی مهمه.👌 واکنش من در قبال این چالش‌ها این بود: اوایل که یک مادر بی‌تجربه بودم، گاهی واکنش‌های تندی داشتم و از در دعوا کردن پسر بزرگم وارد می‌شدم، اما نتیجهٔ دلخواه رو نمی‌گرفتم!!🤷‍♀ کم‌کم سعی کردم خودمو کنترل کنم و از راه‌های دیگه‌ای برای مدیریت بحران استفاده کنم! مثل پرت کردن حواسشون یا تبدیل صحنهٔ بحران به دنبال‌بازی و قلقلک! و ...🏃‍♂😁 یکی از مواردی که خیلی به حفظ آرامشم کمک کرده، اینه که از زاویهٔ دید بچه‌ها به قضیه نگاه کنم؛ مثلا وقتی پسر بزرگه، پسر کوچیکه رو از خواب بیدار می‌کنه، خودمو می‌ذارم جاش و می‌بینم چقدر زندگی بدون داداش کوچیکم بی مزه است! پس باید سریع‌تر بیدارش کنم تا زندگی رنگ و لعاب بگیره! یا وقتی سر یه اسباب‌بازی گیس‌ و گیس‌کشی می‌شه، خودمو می‌ذارم جای هر دو و می‌بینم اون اسباب‌بازی الان تمام دنیای این بچه‌هاست و اصلا مسخره نیست که به‌خاطرش دعوا کنن. یا حتی وقتی موارد متعددی پیش میاد که بزرگه حوصله‌اش سر میره و داداششو گوشمالی میده و از گریه کردن و جیغ زدنش لذت میبره، خودمو می‌ذارم جاش و کودک درونم باهاش همراه میشه و خنده‌ام میگیره از اوضاع!😄☺️ البته که در تمام موارد گفته شده، سعی می‌کنم با بچه‌ها صحبت کنم و رفتار درست و غلط رو توضیح بدم، اما این چرخش زاویهٔ دید باعث می‌شه از کارهاشون عصبانی نشم و با آرامش و محبت مسئله رو حل کنم.☺️😌 پ.ن: حواسمون باشه که خیلی از نزاع‌ها و جدال‌های ما آدم بزرگا هم از جنس دعوای بچه‌هاست. مسلماً به بچه‌ها حرجی نیست ،ولی در مورد ما بزرگترا...😞 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif