صد و سیزدهم پیامهای آیه فوق ⇧⇩: 1- گرچه قرآن درباره خودش و پيامبرى كه بر وى نازل شده، كلمه‌ «تَبارَكَ» را به كار برده است، ولى سرچشمه تمام بركات، خداوند و قدرت اوست. 2- تمام قدرت‌ها و حكومت‌ها از بين رفتنى هستند، تنها حكومت خداوند ابدى است. 3- حكومت‌هاى دنيا، جزيى، موقّت و محدود است و لذا بركت گسترده‌اى ندارد. 4- تقدير مرگ و حيات، جلوه‌اى از حاكميّت مطلق خداوند است. 5- حاكمان دنيايى، در همه امور قدرت ندارند، ولى خداوند حاكم و بر همه چيز قادر است. 6- مرگ به معناى فنا و نابودى نيست، بلكه امرى وجودى است كه آفريده شده و آن انتقال از اين دنيا به دنياى ديگر است. 7- آفرينش مرگ، آزمايشى براى ظهور صبر، و آفرينش حيات، آزمايشى براى ظهور شكر است. 8- آفريده‌ها همه هدفمندند و هيچ چيز، عبث آفريده نشده است و خداوند انسان را براى تكامل انتخابى آفريده است. 9- جوهره انسان در لابلاى گرفتارى‌ها و تلخ و شيرينى‌ها روشن مى‌شود. 10- آزمايش الهى براى مشخص شدن علم خداوند نيست، زيرا او همه چيز را از قبل مى‌داند؛ بلكه براى آن است كه عملى از ما صادر شود. 11- ملاك عمل، كيفيّت است نه كميّت. 12- آزمايش الهى هميشگى وبراى همه است. 13- به خوب بودن كار، قانع نباشيم، بايد بهترين كار انجام شود. 14- تنها حكومت و قدرت خدا شكست‌ناپذير است. 15- عزّت و قدرت خداوند همراه با رأفت و رحمت است. 16- از شكست در آزمايش‌هاى الهى مأيوس نشويد، كه او بخشنده است. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄