💡در اهمیّت ادبیات ❖ استاد معظم حاج سیدمحمدجواد شبیری: ● گاهی بخاطر عدم توجه به بعضی از ظرائف ادبی، غفلت‌های در استدلال به یک آیه و یا یک روایت صورت می‌گیرد. ● در کلام یکی از بزرگان دیدم که ایشان برای وجوب معرفت پیامبر و معرفت احکام، به آیۀ شریفۀ: «وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» استدلال کرده‌اند. ● ظاهراً استدلال ایشان این است که: لیعبدون مفعولش محذوف است و ظاهر حذف مفعول عموم است. از طرفی با توجه به روایتی (بر فرض وجود روایت) که لیعبدون را لیعرفون تفسیر کرده است، معرفت اطلاق دارد؛ یعنی معرفت امور لازمه. لذا معرفت انبیاء و احکام و همه اموری که معرفتش لازم است را آیه بعنوان غایت خلقت قرار داده است. 🔹در حالیکه که آیه شریفه این است: «إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» (با نون مکسوره)، یعنی الا لیعبدونی، یاء حذف شده و کسره دالّ بر محذوف است. 🔺درس خارج فقه؛ یکشنبه ۱۵ مهر ۱۴۰۳ @madras_emb