الإمام الصادق علیه السلام مِن دُعائِهِ فی یومِ عَرَفَةَ: اللّهُمَّ إنّی أعوذُ بِک مِن وَحشَةِ القَبرِ و مِن خَلوَتِهِ، و مِن ظُلمَتِهِ و ضیقِهِ و عَذابِهِ، و مِن هَولِ ما أتَخَوَّفُ بَعدَهُ، یا رَبَّ العالَمینَ، یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ ....
اللّهُمَّ إنّی أعوذُ بِک أن اوالِی لَک عَدُوّا، أو اعادِی لَک وَلِیا، أو أسخَطَ لَک رِضىً، أو أرضى لَک سَخَطا، أو أقولَ لِحَقٍّ هذا باطِلٌ، أو أقولَ لِباطِلٍ هذا حَقٌّ، أو أقولَ لِلَّذینَ کفَروا هؤُلاءِ أهدى مِنَ الَّذینَ آمَنوا سَبیلًا.
امام صادق علیه السلام از دعاى ایشان در روز عرفه: بار خدایا، به تو پناه مىبرم از وحشت و تنهایى قبر، و از تاریکى و تنگى و رنج و عذاب آن، و از هراسهاى پس از آن، اى پروردگار جهانیان، اى پروردگار من، اى پروردگار من، اى پروردگار من! ....
بار خدایا! من به تو پناه مىبرم از این که با دشمن تو دوستى کنم، یا با دوست تو دشمنى و رزم، یا پسند تو را نپسندم، یا آنچه را ناپسند توست، بپسندم، یا به حقّى بگویم: «این، باطل است»، یا به باطلى بگویم: «این، حقّ است»، یا در باره کسانى که کافرند، بگویم: «اینان، از مؤمنان رهیافتهترند».
بحار الأنوار: ج 98 ص 246.