#کتاب_آقای_شهردار🌹🍃 #زندگی_نامه_و_خاطرات : 🌷🕊#سردار_شهید_مهدی_باکری 🌷🕊 فصل دوم..(قسمت چهارم)🌹🍃 🕊بسم رب الشهدا و الصدیقین آفتاب به وسط آسمان نزديك ميشد. اسماعيل به طرف مهدي كـه غلتـك هـل ميداد، آمد و گفت: بارك االله جوان، ازت خوشم آمد. پولي كه مـيگيـري، حلالـت باشد. از صبح حواسم بهت هست. تو كارگر خوبي هستي. مهدي لبخندي زد. صداي اصغر بلند شد. ـ بازرس آمد! مهدي، رد نگاه اسماعيل را گرفت. ماشيني ازدور به سويشـان مـيآمـد. اصـغر و دوستانش بسرعت مشغول كار شدند. پيرمرد كه از زور كار به نفس نفس افتاده بود، گفت: «ببين چه طوري به كار افتادند؟ هميشه بايد زور بالاي سرشان باشد. مهدي گفت: شايد زياد هم مقصر نباشند. حقوق شماها كم است. پيرمرد با تعجب به مهدي نگاه كرد. ماشين به آنها رسيد و ترمز كرد. دو نفـر از ماشـين پيـاده شـدند. اسـماعيل بـه طرفشان رفت و رو به يكي از آن دو كه لباس مرتبي پوشيده بود و عينكي دودي به چشم داشت، سلام كرد. مرد عينكي در حالي كـه آهسـته روي آسـفالت نـرم و داغ قدم برميداشت، از روند كار پرسيد و اسماعيل جـواب داد. بـازرس ايسـتاد. تكـهاي چوب از زمين برداشت و كف كفشهايش را پاك كرد. سر كه بلند كـرد، نگـاهش بـه مهدي افتاد كه بيتوجه به آنها عرق ريزان در حال كار بود .بازرس مثل برق گرفته هـا خشكيد. مرد همراهش پرسيد: چي شده، آقاي نوري؟ نوري، عينكش را برداشت، آب دهان قورت داد و گفت: مـن درسـت مـيبيـنم، حيدري؟حيدري با تعجب گفت: منظورتان را نميفهمم! نوري، مهدي را نشان داد و گفت: «مهندس باكري... حيدري دقيق شد: ـ يعني چه؟ بله... خودش است... مهندس باكري. رو دست خورديم قربان. نوري و حيدري بسرعت به طرف مهدي رفتند و با ترس و احترام سـلام كردنـد. اسماعيل و ديگران با تعجب نگاهشان كردند. سپس آهسـته بـه طـرف آنهـا رفتنـد. نوري، چاپلوسانه گفت: «جناب شهردار، دست مريزاد! شما چرا زحمت ميكشيد؟ اسماعيل جلو رفت وگفت: جناب شهردار، من شرمنده ام. تـو را بـه خـدا، مـا را ببخشيد. اصغر كه حسابي جا خورده بود، گفت: شرمندهام آقاي شهردار... حلالم كن.... مهدي، غلتك را گوشهاي گذاشت و رو به اسماعيل و كارگرها گفت: مگـر شـما چه كردهايد كه ببخشم يا حلال كنم؟ آنگاه رو به نوري كرد. برق غضبِ چشمانش، دل نوري و حيدري را خالي كرد. ـ مگر شما مسئول رسيدگي به اينجا نيستيد؟مگر من شما را مأمور نكـردهام بـه كارگرها سربزنيد و كم و كسريشان را گزارش كنيد؟ نوري با ترس و لرز گفت: «چه قصوري از بنده سرزده؟ چه قصوري؟! اين بنده خداها حقوقشان چه قدر است؟ رنگ از صورت نوري پريد. مهدي با صداي بلند گفت: تو چه طور دلت مـيآيـد از حقوق اين بنده خدا بدزدي؟ خودت كم حقوق ميگيري؟ نوري سرش را پايين انداخت. مهدي، لباسش را عوض كرد. رو به نوري و حيدري گفت: شما اخراجيـد. فـردا براي تسويه حساب به شهرداري بياييد. بعد رو به اسماعيل و كارگرها كـرد و گفـت: حلالـم كنيـد. قصـدم فضـولي تـو كارتان نبود. ميخواستم از نزديـك در سـختي كارتـان شـريك باشـم. از حـالا، هـر مشكل و مسئلهاي داشتيد، مستقيماً مرا در جريان بگذاريد. خداحافظ.مهدي، دست آنها را فشرد. شانة اصغر را هم كه با شرمسـاري اشـك مـيريخـت نوازش كرد و به سوي شهرداري رفت. اسماعيل، نگاهي به نوري و حيدري انداخت و با صداي بلند رو به كارگرها گفت: برگرديد سر كارتان؛ اما اول يك صلوات براي سلامتي شهردار آقايمان بفرستيد.كارگرها صلوات فرستادند و مشغول كار شدند. #ادامه_دارد 💞http://eitaa.com/mahdavieat💞