#برگی_از_کتاب_سنن_النبی صل_الله_علیه_و_آله_و_سلم اﻣﺎم ﺣﺴـﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ اﻟّـﺴﻼم ﻓﺮﻣﻮدند : از ﭘﺪرم از وﺿﻊ ﻣﺠﻠﺲ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﯽ اﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ وآﻟﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪم ، ﻓﺮﻣﻮدند : آن ﺣﻀﺮت در ﻫﯿﭻ ﻣﺠﻠﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﻧﺸـﺴﺖ و ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺧـﺎﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺧـﺪا . در ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺟﺎي ﻣﺨﺼﻮﺻـﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﯽ ﮐﺮد و از اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﯿﺰ ﻧﻬﯽ ﻣﯽ ﻧﻤﻮد . ﻫﺮ ﮔﺎه ﺑﻪ ﮔﺮوﻫﯽ ﻣﯽ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﻫﺮ جا ﮐﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ودﯾﮕﺮان را ﻧﯿﺰ دﺳﺘﻮر ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪ. ﺣﻖ ﻫﺮ ﯾﮏ از اﻫﻞ ﻣﺠﻠﺲ را ادا ﻣﯽ ﮐﺮد وﮐﺴﯽ از آﻧﺎن ﻧﻤﯽ ﭘﻨﺪاﺷﺖ ﮐﻪ دﯾﮕﺮي ﻧﺰد آن ﺣﻀﺮت از او ﮔﺮاﻣﯽ ﺗﺮ اﺳﺖ. با ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﯽ ﻧﺸـﺴﺖ ﺑﻪ ﻗﺪري ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد تا ﺧﻮد آن ﺷـﺨﺺ ﺑﺮ ﺧﯿﺰد و ﺑﺮود. ﻫﺮ ﮐﺲ از او ﺣﺎﺟﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎز ﻧﻤﯽ ﮔﺸـﺖ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ﯾـﺎ ﺑﻪ ﺣـﺎﺟﺖ ﺧﻮد رﺳـﯿﺪه ﺑﻮد ﯾـﺎ ﺑﻪ ﺑﯿﺎن ﺧﻮﺷـﯽ از آن ﺣﻀـﺮت دﻟﺨﻮش ﮔﺸـﺘﻪ ﺑﻮد. ﺧﻮي ﻧﯿﮑﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺣـﺪي ﮐﻪ ﻣﺮدم او را ﭘـﺪري ﻣﻬﺮﺑـﺎن ﻣﯽ داﻧﺴـﺘﻨﺪ و ﻫﻤﻪ در ﺣﻖ ، ﻧﺰد او ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮدﻧـﺪ. ﻣﺠﻠﺲ او ﻣﺠﻠﺲ ﺣﻠﻢ وﺣﯿـﺎ وﺻـﺪاﻗﺖ و اﻣﺎﻧﺖ ﺑﻮد. در آن آوازﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ وﻋﺮض وآﺑﺮوي ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ رﯾﺨﺖ واﮔﺮ از ﮐﺴﯽ ﻟﻐﺰﺷﯽ ﺳﺮ ﻣﯽ زد ﺟﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﺎزﮔﻮ ﻧﻤﯽ ﺷـﺪ. اﻫـﻞ ﻣﺠﻠﺲ ﺑـﺎ ﯾـﮏ دﮔﺮ ﻋﺎدﻻﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدﻧـﺪ و ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻘﻮا با ﻫﻢ رﻓﺎﻗﺖ ودوﺳﺘﯽ ﻣﯽ ﻧﻤﻮدﻧـﺪ . با ﯾکدﮔﺮ ﻓﺮوﺗﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ، ﻣﻬﺘﺮان را اﺣﺘﺮام ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و با ﮐﻬﺘﺮان ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮدﻧﺪ وﻧﯿﺎزﻣﻨﺪان را ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﻘﺪم ﻣﯽ داﺷﺘﻨﺪ و از ﻏﺮﯾﺒﺎن ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. instagram.com/FaAbdulazim