⭕️فراموشی هویت حقیقی 🔻 آیت الله رجبی در جلسه سی و ششم درس #تفسیر_اجتماعی_قرآن_کریم : 📖 و لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ در آیه 19 سوره مبارکه حشر، خداوند خطاب به مومنان می‌فرمایند: «مانند کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند و خداوند آنها را به گونه‌ای قرار داد که خودشان را فراموش کردند.» 🔸در مباحث گذشته اشاره شد که این خودفراموشی دو حالت دارد: یکی اینکه انسان غافل محض از خود باشد و هیچ چیز از خود را در نظر نگیرد. اما یک حالت دیگری هم هست که انسان غافل محض نیست و درباره خودش، منافعش و شئون مختلف زندگی‌اش فکر می‌کند و آگاهانه تصمیم می‌گیرد، اما تصویری که از خود دارد تصویری واقعی نیست و هویت واقعی خود را فراموش کرده است. 🔹یعنی روح مجرد خود را که فطرت الهی و امیال متعالی در او وجود دارد را فراموش کرده است و بجای آن بعد حیوانی خود را خودش می‌داند. در واقع خودش را یک حیوان می‌پندارد و بعد فراحیوانی و انسانی خویش را که هویت اصیل اوست، کاملا فراموش می‌کند و این بعد هیچ اثری در تصمیم گیری ها و برنامه ریزی های زندگی او ندارد. 🔸خود فراموشی واقعی همین اصیل دانستن جسم است. چنین انسانی نه تنها به هویت واقعی خود توجه ندارد، بلکه خود را اساسا موجود دیگری را خودش می‌داند. بنابراین اصلا احساس نمی‌کند که غافل است. این شبیه جهل مرکب است که هم نمی‌داند و هم نمی‌داند که نمی‌داند. ١۴٠١/٠٣/۲۵ 📝 @mahmoodrajabi_ir