هدایت شده از شهید مصطفی صدرزاده
میگویند : چرا این شهید ؟ می گویم : دل است با هر چیزی نمی لرزد ، هر کس با آنکه برایش نوشته اند راه را پیدا می کند . خاص بودن را به تیپ و قیافه نمی بینم :) فردا یا پس فردا اصلا فوقش چند روز دیگر از مد می تفتد و طرفداری ندارد . خاص بودن را به بودن ها می توان دید . هر جا که رفتی به نیابتش ... یا هر دعایی که خواندی برایش :) کنارت می ایستد ، همزمان گریه و همزمان قدم زدن به سوی آن حرم ... کربلا را نمی گویم ... راه حرم تا حرمی که هر سال با حسرت نام " حرم ‌نرفته ها " طی می کردم و تو را در کنارم حس می کردم ... ولی ... جالب است بدانید درد ندیدن باعث این سوال هاست :) ( چرا این شهید ؟ و ...) حس کردن و ندیدن حالا که فکرش را می کنم چه قدر سخت است :) به قول حاج حسین یکتا {درکتاب مربع های قرمز }: از این همه بودن و ندیدنتان خسته شده ام 💔 خاص بودن به اینه که یه نفر تو تک تک خاطره هات باشه ، تو تک تک حس های نابت نقش داشته باشه :) خاص بودن به اینه که تک تک کارایی که می کنی و شده قسمتای مهم زندگیت رو از اون "یه نفر" یاد گرفتی ... خاص بودن به قیافه نیست :) فقط خواستم بگم خیلی خاصی برام داداش ✋🏻 شهادتت مبارک رفیق :) ♥️:) ╭━═🖤━⊰🏴*😭*🏴⊱━🖤═━╮ @ShahidMostafaSadrzadeh ╰━═🖤━⊰🏴*😭*🏴⊱━🖤═━╯