⭕️ هر عملی که انسان انجام بدهد، یک «ظاهر و پیکر خارجی» و یک «باطن و جانی» دارد. میزان ارزش عمل از نقطه‌نظر عالم اعتبار [و مردم دنیا] همین پیکرهای خارجی است، و پیکر عمل هرچه بزرگ‌تر و چشم‌گیرتر باشد می‌گویند: «آن عمل بهتر است!» هرچه جمعیّت زیادتر باشد، می‌گویند: «این عمل بهتر است!» 🔹انسانی که شب‌ها تا به صبح عبادت کند، مثل ربیع بن خُثَیم که شب‌ها تا به صبح بیدار بود،می‌گویند: «این عمل، خیلی خیلی مهم است!» 🔹امّا اگر ظاهر عمل کم باشد [در نظر این ظاهرگرایان] قدر و قیمتی ندارد! بارگاه امیرالمؤمنین قیمتی ندارد، چون بارگاه نداشت و خود حضرت دوتا طِمر کهنه¹ بر تنش بود! مالک اشتر قیمتی نداشت و مردم آشغالِ سبزی به صورتِ او پراندند، چون در ظاهر پیکری نداشت! 🔹امّا دستگاه معاویه بارگاه داشت، سفره داشت، غذاهای متنوّع داشت، پول‌ها می‌داد، چشم‌گیر بود و خیلی مهم بود! طوری بود که اگر کسی می‌خواست از آن منظره تجاوز کند، مشکل بود! اصلاً [ذهن و قلب را] می‌ربود! 🔹در مجلس او حاضر می‌شدند و هنگام ظهر یک سفره کشیده می‌شد که انواع و اقسام غذاها در آن بود. غذاهایی بود که از روغنِ مغزِ سرِ بعضی از پرندگانِ خاص با عسل خاص و زعفران خاص تهیّه می‌کردند. هر کسی حاضر است، سرِ این سفره بیاید و بهره‌مند شود! 📝 علامه طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ادامه 👇 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 #مبانی_اخلاق، ج 2، ص 35 ۱. طمر: جامهٔ کهنه #سلوک_عقلانی #ماتریالیسم_دینی #ظاهرگرائی #باطن @maktabe_vahy 🌸..🌸..🌸..🌸