🌷 نکته تفسیری صفحه ۵۲۰🌷 قلب در قرآن: قرآن مجید بارها واژه‏ ی قلب را به کار برده است. قلب در قرآن به معانی گوناگونی آمده است: 1ـ عقل و درک: در این آیه می خوانیم: (اِنَّ فی ذّْلِکَ لَذِکریّْ لِمَن کانَ لَه{ قَلبٌ)؛ یعنی: در این مطالب، برای کسی که عقل و خرد داشته باشد، پند و عبرت وجود دارد. این مطلب در حدیثی از امام کاظم در تفسیر این آیه آمده است: «منظور از قلب، عقل است.» 2ـ روح و جان: در آیه‏ ی 10 سوره‏ ی احزاب آمده است: (وَ اِذ زاغَتِ الاَبصارُ وَ بَلَغَتِ القُلوبُ الحَناجِرَ)؛ یعنی: «هنگامی که چشمها از وحشت به اطراف مایل می شد و جان ها به لب رسیده بود». 3ـ مرکز عواطف و احساسات: در آیه‏ی 12 سوره‏ ی انفال می خوانیم: (سَاُلقی فی قُلوبِ الَّذینَ کَفَروا الرُّعبَ)؛ یعنی: «به زودی در دل های کافران، ترس می افکنیم»؛ یا آیه‏ ی 159 سوره‏ ی آل عمران می فرماید: (وَ لَو کُنتُ فَظًّا غَلیظَ¬القَلبِ لَانفَضّوا مِن حَولِکَ)؛ یعنی: «اگر خشن و سنگدل بودی، حتماً از اطرافت پراکنده می شدند.» حقیقت این است که در وجود انسان، دو مرکز نیرومند وجود دارد: 1ـ مرکز درک و فهم و تجزیه و تحلیلِ مطالب که همان «مغز و دستگاه اعصاب» است، و هنگامی که مطلبی فکری برای ما پیش می آید، احساس می کنیم با مغز خویش، آن را تجزیه و تحلیل می کنیم. 2ـ مرکز عواطف و احساسات که همان قلب صنوبری است که در بخش چپ سینه قرار دارد و امور عاطفی در مرحله‏ ی اوّل روی همین مرکز اثر می گذارد و نخستین جرقّه اش از قلب شروع می شود. همه ی ما در وجود خود تجربه کرده ایم که در برخورد با یک حادثه‏ ی ناگوار یا اتّفاق خوب، در قلبِ خود احساس فشار و درد یا شادی و سرور می کنیم. البتّه مرکز اصلی «ادراکات» و «احساسات» آدمی، همان بُعد دیگر او یعنی روحش است، و در حقیقت، همه‏ ی این ها را روح انسان درمی یابد؛ امّا عکس العمل روح، در مغز یا قلب انسان اثر می گذارد و ما آن را در این دو مرکز جسمی خود درمی یابیم. از این رو قرآن، هم مسائل عقلی را به قلب(به معنای عقل و مرکز درک و فهم) و هم مسائل عاطفی را به قلب(به معنای مرکز عواطف و احساسات) نسبت داده است . #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d