⭕️ واردات دام غیربومی عامل انقراض ذخایر ژنتیکی دام بومی (1 از 2) 🔹انقراض نژادهای دام بومی تاکنون در کشورهای مختلفی اتفاق افتاده و ازجمله مهم‌ترین دلایل آن می‌توان به عدم توجه به ظرفیت نژادهای بومی، تلاقی کنترل نشده نژادهای بومی با نژادهای غیربومی، تلاقی غیرکنترل شده نژادهای بومی باهم و درنتیجه ایجاد نژادهای غیر خالص و یا کشتار بیش‌ازحد دام‌های زنده برای صادرات و قاچاق دام اشاره کرد. اما محققان دلیل اصلی از بین رفتن نژادهای دام بومی را پذیرش و وارداتِ کورکورانه نژادهای تجاریِ خارجی توسط برخی کشورها می‌دانند که به‌عنوان نژادهای مطلوبِ اقتصادی معرفی شده اند. در حال حاضر گزارش‌هایی در دست است که نشان می‌دهد دام‌های پربازدهِ وارداتیِ غربی به‌عنوان عوامل مخرب دام بومی در کشورها مطرح شده‌اند. ‼️هند نمونه شاخص جهانی که با واردات دام غربی دام بومی خود را از دست داد! 🔹خزانه بزرگی از نژادهای دام بومی در هند وجود دارد. در مورد دام‌های سنگین 26 نژاد گاو و هشت نژاد بوفالو در هند وجود دارند. در مورد دامهای کوچک نیز 42 نژاد گوسفند و 20 نژاد بز شناسایی شده اند. هشت نژاد شتر، شش نژاد اسب، 17 نژاد ماکیان و نژادهای مختلفی از خوک، میتون و گاو کوهان‌دار نیز در هند وجود دارند. این کشور با داشتن یک‌نهم از منابع ژنتیکی گاو و تمام منابع ژنتیکی بوفالو ساحلی (که متفاوت از بوفالو مرداب استرالیایی است) قطعاً ثروتمندترین کشور جهان ازنظر این منابع ژنتیکی به شمار می آید. تطابق نژادهای بومی به شرایط آب و هوایی هند باعث شد تا تولید کم‌هزینه همراه با میزان کم تولید باشد و به همین خاطر طی چند دهه اخیر ارتقای تولید به کمک نژادهای غیربومی توسط واحدهای پرورش فشرده و دولت هند موردتوجه قرار گرفت. 🔹بر اساس گزارش حافظان منابع طبیعی، هند در حال از دست دادن تنوع ژنتیکی دام‌های بومی خود است! دامهای بومی هند به خاطر تلاقی با نژادهای خارجی، آمیختگی مدیریت نشده با نژادهای بومی دیگر و کشتار دامها به‌منظور صادرات در حال از بین رفتن هستند. گزارشات مراکز پژوهشی این کشور حاکی از آن است که دلیل عمده ی از بین رفتن نژادهای بومی دام در هند پذیرش دامهای غربی است که به‌اصطلاح «نژاد خوب» نامیده میشوند. نژاد درواقع گروهی از حیوانات گزینش‌شده از همان گونه است که دارای خصوصیات مطلوب قابل توارث بوده و طی هزاران سال به شرایط محلی خاصی سازگار شده اند. 🔹اسپرم (یا ژرم پلاسم) این نژادهای تجاری به‌طور گسترده برای بارورسازی دامهای بومی مورداستفاده قرار گرفته و باعث شده تا تعداد اندکی نژاد خارجی، ژنهای خود را در جمعیت عظیم نژادهای بومی هند گسترش دهند. نژادهای بومی ازنظر تولید به آب‌وهوای بومی و دسترسی به غذا تطابق پیدا کرده اند. آنها مقاوم به بیماری هایی هستند که در آن ناحیه وجود دارد. اما نژادهای تجاری غیربومی تنها در شرایط استریل و عاری از بیماری و با رژیم غذایی خاصی تولید بالایی دارند و در طولانی‌مدت، نژادهای خارجی ازنظر اقتصادی به‌صرفه نخواهند بود. بنا به گفته P N Bhat، افسر تحقیقات موارد خاص «شورای تحقیقات کشاورزی هند» : «دامهای بومی دارای صفات ژنتیکی منحصربه‌فردی هستند که متأسفانه ارزش اقتصادی آنها به‌خوبی شناخته نشده است. در مورد گاو و طیور، سالها پیش مشخص شده که جمعیتهای نژادهای بومی به‌طور هشداردهنده‌ای در حال کاهش میباشند، اما کسانی که توانایی معکوس کردن یا توقف این روند را داشتند سکوت اختیار کردند. ✍️ #پویان_مرتضوی #حفظ_ذخایر_ژنتیکی #سازمان_اقتصادی_کوثر #دام_غیر_بومی #سرمایه_گذاری_زیان_آور #یادداشت ✅ @masaf_foods