⭕️ مسیر جهش کشاورزی اندونزی 🇮🇩 در دوره پسا استعمار 🔹 اندونزی در حدود ۳۵۰ سال تحت استعمار هلند قرار داشت که تا سال ۱۹۴۵ طول کشید. هلند با اعمال استعمار توسط کمپانی هند شرقی به تدریج مالک زمین‌های حاصلخیز این کشور شد و کشت برنج را به نفع افزایش کشت محصول صادراتی شکر کاهش داد. برنج از دیرباز تا حال حاضر قوت غالب مردم اندونزی محسوب می‌شود. این کاهش از طریق تغییر کاربری زمین‌های برنج و کاهش آب زمین‌های برنج به منظور احداث سد برای تامین برق کارخانجات تولید شکر اعمال شد. با این حال هلندی‌ها با اعتقاد بر ناتوانی کشاورزان اندونزیایی در استفاده از تکنولوژی‌های کشاورزی، به آن‌ها اجازه دسترسی به تکنولوژی‌های جدید را ندادند. 🔹پس از استقلال اندونزی، سوکارنو اولین رئیس جمهور این کشور طرح ضربتی اقتصادی را در این کشور اجرا کرد که تاثیر چندانی در کشاورزی این کشور نداشت. با این حال اندونزی دریافت که برنامه ریزان باید مقام رسمی با اختیارات قانونی کافی و توصیف دقیق شغلی و مسئولیت باشند، بنابراین در ۱۹۵۶ اداره برنامه ریزی باپِناس (BAPENAS) را به منظور برنامه ریزی کلان، ایجاد کردند که اجرای برنامه‌های آن با کودتای این کشور متوقف شد. جالب است بدانید این کشور در سال ۱۹۵۹ در حدود ۵ میلیون تن برنج وارد کرد. 🔹چندی بعد از کودتای وقوع یافته این کشور اولین برنامه پنج ساله اندونزی با از بین رفتن تنگناهای قانونی کشاورزی اجرا شد. سوهارتو، دومین رئیس جمهور اندونزی که با کودتا به قدرت رسیده بود با تلاش در اصلاح سیستم کشاورزی، برنامه خودکفایی تولید برنج را در دستور کار قرار داد. در این تلاش با برنامه‌ریزی صحیح بخش کشاورزی شاهد رشد سالانه ۱۶ درصد در برنامه اول توسعه (۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴) بود. این رشد در برنامه‌های دوم به ۷.۳ و در برنامه‌های سوم و چهارم به ۴.۶ رسید. این کشور سرانجام در سال ۱۹۸۵ با تولید ۸.۵ میلیون تن برنج به خودکفایی رسید. 🔰سیاست‌های دولتی خودکفایی در تولید برنج 🔹اندونزی پس از جنگ جهانی دوم و شروع استقلال خود برای تامین امنیت غذایی خود با دو گزینه روبرو بود: 1️⃣ سیاست استفاده از منابع موجود 2️⃣ سیاست استفاده از تکنولوژی از آنجایی که اندونزی در مقدار زمین و محدودیت کشت روبرو بود سیاست دوم یعنی استفاده از تکنولوژی را در پیش گرفت. 🔹 در برنامه خودکفایی برنج طرح‌هایی از جمله طرح بیماس (Bimas) شکل گرفت که در آن کشاورزان با یک اقدام هماهنگ آب اضافی روی مزارع برنج را برای آبیاری به مزارع یکدیگر منتقل کردند که این طرح علاوه بر آبیاری بهتر مزارع موجب همدلی بیشتر کشاورزان و هماهنگی آنان شد. 🔹دومین اقدام دولت اندونزی طرح اعطای یارانه به کود شیمیایی بود. در این طرح دولت اعتباراتی کم بهره برای خرید کود به کشاورزان می‌داد که کامل کننده طرح‌ بیماس بود. 🔹 اقدام دیگر دولت در این زمینه تعیین مقدار هدف برنج برای کل کشور بود. بر این اساس استان‌ها نیز هدف مشخصی برای تولید برنج داشتند. حکمرانان محلی نیز به نوبه خود این سهمیه را بین روستا‌ها و مناطق کشاورزی تقسیم می‌کردند. 🔹چهارمین سیاست دولت تثبیت قیمت برنج با هدف بهبود وضع مالی کشاورزان بود که البته در آن حقوق مصرف کننده نیز تضییع نمی‌گردید. دولت در کنار تعیین قیمت نیز از طریق سازمانی به‌ نام بولوگ (Bulog) اقدام به خرید و انبار برنج می‌کرد تا در زمان کاهش عرضه، آن را به بازار تزریق کند و موجب تعدیل قیمت شود. 🌐 منبع : کتاب توسعه اقتصادی در اندونزی #امنیت_غذایی #خودکفایی 📢 کانال واحد امنیت غذایی مؤسسه مصاف 🆔 @masaf_foods