📌 دروس خارج فقه آیت الله اراکی 📝 اصول کلی کاربری‌های شهری در فقه اسلامی - بخش اول 🔸 اصل اول: مناطق شهری، بر سه دسته‌اند؛ - محله‌ها - مرکز شهر - حومه شهر 🔸 مقصود از محله مجموعه‌ای از منازل مسکونی با محوریت و مرکزیت مسجد محله است، به نحوی که از هر سوی مسجد، چهل خانه در نظر گرفته شود. در این مجموعه به تناسب منازل، خدمات آموزشی، درمانی، ورزشی و... باید در نظر گرفته شود. این مجموعه خدمات باید در مرکز محله و همجوار مسجد که مرکز است منظور گردد تا اصل عدالت و انصاف در خدمات رسانی به مردم محله رعایت گردد و همگی ساکنان محله به طور مساوی امکان دسترسی به مراکز خدماتی محله را داشته باشند. 🔸 مرکز شهر، محلی است که مسجد جامع شهر که محل برپایی نماز جمعه است در آن قرار دارد و مراکز خدماتی مورد نیاز ساکنان شهر نظیر ادارات کل، بیمارستان‌ها، دانشگاه‌ها، حوزه‌های علمیه در آن محل قرار دارند. در اینجا نیز باید دسترسی به مراکز خدماتی شهر برای ساکنان محله‌ها آسان و حتی المقدور به طور مساوی منظور شود. 🔸 بنابراین خدمات شهری بر سه دسته‌اند: - خدمات مورد نیاز ساکنان محله نظیر؛ مسجد محله، پارک بازی، فضای ورزشی و خدمات آموزشی و درمانی مربوط به ساکنان محله. - خدمات مورد نیاز عامه مردم شهر، که مرکز آن مرکز شهر و حوالی مسجد جامع شهر خواهد بود، نظیر: حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و مراکز اداری شهری و... - خدمات مورد نیاز عابران و مسافران عبوری که محل آن عمدتاً در حومه شهر منظور خواهد شد. 🔸 اصل دوم: لزوم رعایت حریم ابنیه و محلات کار و زندگی که رعایت حریم راه‌ها و ساخت و سازهای شهری الزامی است. 🔸 اصل سوم: وسعت فضای کار و زندگی شرعاً مطلوب است و در مهندسی فضای کار و زندگی باید در حد مقدور به اصل وسعت فضای کار و زندگی توجه نمود. 📚 درس خارج فقه نظام عمران شهری | جلد ۱، ص ۲۵۲ - ۲۵۳ #شهرسازی_اسلامی_ایرانی #معماری_اسلامی_ایرانی #فقه_شهرسازی #فقه_معماری 💠 واحد معماری و شهرسازی مصاف: گپ | سروش | ایتا | تلگرام | اینستاگرام